 |
Er zijn vele voorbeelden en varianten van de piramide van Maslow te vinden. |
Zout in de (open) wonde.
Twee weken geleden maakte ik de te lichtzinnige fout om een bezoek van H. te accepteren, maar ik had wat stappen gemaakt, had al vele maanden niemand gezien en/of gesproken en mijn verhaal moet niet doodgezwegen blijven.
Duidelijk is altijd meteen dat H. geen vinger aan de pols hield en houdt. Hoe praat je iemand dan bij terwijl er zoveel vicieuzecirkelachtigs had plaatsgevonden.
Ik koos voor de hoofdboodschap en vanwege de tijddruk niet voor een gedetailleerde schildering van de gebeurtenissen in chronologische volgorde.. In mijn ogen leerden die gebeurtenissen veel, maar mijn neef maakte er een aloude karikatuur en een simplificering van.
Zijn beeld - ik hang in het verleden en ik geef anderen de schuld en we zijn allemaal kinderen van God.
Wie zijn ogen sluit voor het verleden is blind voor de toekomst.Dat is wat ik wel door veel schade en schande ondervonden en geleerd heb, maar wie betaald voor die schade?
Een plus een is drie (synergie)
Een plus een is meer dan de som van de twee delen.
Hoe verhoudt zich dat dan in tot het omgekeerde wanneer de strijd voor de levenskwaliteiten als genoemd in de onderste treden van Maslow het onmogelijk maakt om vol voor de kwaliteiten en ontplooiing in de hogere regionen van Maslow te gaan? Wanneer er geen kwalitatieve tijd overblijft om tot de onmisbare ontplooiing te kunnen komen?
Hoop is het beste antidepressivum. (moeder Theresa)
Zondagmiddag viel ik midden in een uitzending van het Humanistisch verbond, een beschouwing van Philipp Blom - schrijver - vanuit een humanistische en filosofische visie die mijn pleidooien van vele jaren meer gewicht geven in plaats van dat ze ontkend of van nul of geen waarde worden verklaard door mensen die niet in staat zijn zich in de situatie te verplaatsen ondanks de luxe van een college dat deuren had kunnen openen in plaats van het gedogen van groot onrecht.Het tegendeel van dat wat H.en al die anderen in de praktijk in het debat inbrachten.
Als men een spook negeert wordt het groter. (Groenlands gezegde. bron Borgen)
De man de man, hij ziet altoos meteen oplossingen zonder eerst stil te staan bij het probleem.
(Geciteerd uit Renate Dorrestein - de blokkade).
Begrip heeft kruiwagens nodig.
 |
Het Maslow model dat de samenhang nog het meest duidelijk inzichtelijk maakt |
Verdiept men zich er wat meer in dan kan men al snel vinden dat ook instanties als het GGZ het nodig vinden de strijd tegen de schadelijke vooroordelen aan te gaan.
Zo stuurde GGZ Friesland in maart 2014 in het kader van de Week van de Psychiatrie een bericht van groot belang waaruit ik citeer.
Welke vooroordelen zijn er?
Onvoorspelbaar, onbekwaam en onaantrekkelijk: dat zijn de meest voorkomende en hardnekkigste vooroordelen over mensen met een psychiatrische aandoening. Leren leven met schizofrenie, een manische depressie of andere psychische problematiek is al ingewikkeld. Helemaal wanneer je je ook nog eens moet wapenen tegen de vooroordelen en discriminatie van anderen. Stigmatisering en discriminatie zijn een dagelijkse last voor mensen met een psychisch probleem.
Psychiatrisch stigma wordt ook wel de 'tweede ziekte' genoemd omdat het stigma dat mensen moeten dragen soms meer belemmeringen opwerpt dan de aandoening zelf. Uit onderzoek blijkt dat vooroordelen het moeilijker maken om werk te vinden en te behouden, toegang te krijgen tot voorzieningen, woonruimte te vinden en relaties aan te gaan. Dat kan ernstige psychologische gevolgen hebben, een terugval in de hand werken en de bestaande gezondheidsproblemen verergeren. Stigmatisering en discriminatie belemmeren de maatschappelijke integratie en rehabilitatie van mensen met psychische beperkingen.
Wat kunnen we hieraan doen?
Pas als mensen weten dat ze vooroordelen hebben en daarmee het herstel van een ander in de weg zitten, kunnen zij dit gedrag veranderen.
Hoe hardnekkig en diepgeworteld de vooroordelen zijn en hoe kort van memorie mensen zijn heb ik aan H. kunnen merken en aan zijn laatste reactie.
Verkeerde beeldvorming ontstaat ook door de weigering van mensen om te praten en te luisteren (en indien nodig en nuttig te handelen). Dat is een rode draad in de betogen die ik mijn neef hartstochtelijk voorhield net als de mechanieken en gevolgen van de problematiek die ik hierboven citeerde. Alles is verweven. Essentieel in het proces is dat mensen getuigen van wat toch met recht een onrecht genoemd kan worden. Dat het estafettestokje wordt doorgegeven dat ogen eindelijk geopend worden. H. leek Oost-Indisch doof, met wat altijd pas achteraf blijkt, een eigen agenda en invalshoek. Men wacht liever tot het te laat is en geeft er dan een gemakzuchtige draai aan en verteld je letterlijk zwart wit dat je niet om moet kijken, dat hem daar de fout zit, dat je je eigen probleem in stand houdt.
Mensen met zo'n dogmatische visie gekruid met een niet onbelangrijke saus van het calvinistisch geloof worden/zijn deel van het probleem en achteraf bezien een sterke belemmering voor veel van wat aan de oplossing had kunnen (en moeten!) bijdragen..
H. doet niet aan sociale media, zit niet op Facebook, Twitter, Pinterest, gaf zich wel op als volger van dit blog maar volgde niet. Wat je noemt een effectieve manier om een vinger aan de pols te houden. Zo zijn er veel in mijn zeer beperkte kring. Logischerwijs schiet dat niet bepaald op. Onontbeerlijke morele steun blijft zo ook uit en men blijft die roepende in de woestijn.
Isolement.
Als dit zo ongeveer het enige contact met de buitenwereld is dan heeft men een probleem binnen het probleem. Want uit zelfbescherming tegen zoveel schadelijke kortzichtigheid, ga je ook zulke mensen ontwijken.
Het isolement wordt nog eens een gevaarlijke stap groter.
Zo werkt het mechanisme, koppel dat aan Maslow, aan vicieuze cirkel aan beeldvormingseffecten .....
Toch moet je verder.
Als ik in de ziektewet had gemogen en/of al die tijd een uitkering had gehad dan had ik de strijd tegen de vooroordelen wel aan willen gaan, meer dan ik er al voor deed, maar ik moet kunnen schilderen. Daar zat mijn redding en rehabilitatie, daar vecht ik nog steeds voor.
Maar er zijn belachelijk veel kostbare jaren verstreken, verpest, bedorven verspeeld.
Wat men niet doorheeft is dat men niets van het verleden leerde en de fouten blijft herhalen, de vicieuze cirkel ongemoeid laat.
Fouten en verzuimen uit het verleden hebben gevolgen voor het nu, fouten en verzuimen van nu trekken weer een wissel op de kansen in toekomst.
Je blijft in de praktijk vogelvrij binnen een krachtige vicieuze cirkel.
Het zijn de kleine dingen die het hem doen!
Een wereld die alles ontkend, een wereld die stigmatiseert, veroorzaakt en toelaat dat mensen in een isolement raken en er met geen mogelijkheid meer uitraken hoe sterk ze ook binnen de aanwezige mogelijkheden hun best doen maar steeds tegen die muur van onwil en tegenwerking blijven botsen ... die wereld komt ook niet meer op het eenvoudige idee dat het in het algemeen de kleine dingen zijn die het hem doen, de kleine dingen die al een belangrijk verschil kunnen maken en dat alles, dus ook het herstel, begint met de eerste stap.
Ruim twaalf jaar zonder menswaardig inkomen, ook geen uitkering of ziektewet indien gepast, dat holt alles uit, laat veel te wensen maar niet veel te kiezen over, vaak alleen nog maar keuzes uit het minste van meerdere kwaden.
Daar moet je ook weer een prijs voor betalen want onbegrip is alom aanwezig, en begrip ver weg. De vicieuze cirkel herbergt vele kleinere vicieuze cirkels, en als de wet van de zwaartekracht een krachtige neerwaartse spiraal, één die doorgaat zolang die geen effectieve tegengas op zijn weg vindt. En iedereen kan weten dat vallen en dalen sneller en gemakkelijker gaat dan stijgen en klimmen.
Om te stijgen heb je houvast nodig iets om je aan op te trekken of aan vast te houden, een klein ding die het hem doet kan zo'n stukje houvast betekenen.
Zonder attenties kun je puur en alleen op wilskracht soms een stuk verder komen, maar is dit niet in de rug gedekt en gezekerd dan is de neerwaartse spiraal, de altijd werkende zwaartekracht zo oneindig veel machtiger, en die wordt wel bijtijds, ja altijd, gevoed.
De vicieuze cirkel is een kraamkamer waarin rampen geboren worden.
In bericht 50 op dit blog probeerde ik een jaar geleden de sociale context nog eens duidelijk te duiden, sindsdien verwees ik er een paar keer naar. Het is amper geopend laat staan dat er steun reacties kwamen. Dat zegt veel, zo niet alles.
Natuurlijk denk ik dan niet aan wildvreemden, maar aan hen die ondertussen al lang beter hadden kunnen weten.
Om de wildvreemden niet meteen al en/of nog meer van mij te vervreemden, niet langer af te schrikken heb ik mijn oude pagina die als mijn spreekbuis naar de buitenwereld was gaan fungeren opgeheven en ben met een schone lei onderstaande pagina begonnen. Inhoudelijk mag ik daar niet meer over de vicieuze cirkel spreken. Ik kan het mezelf niet veroorloven die ook te gaan ontkennen.
De vicieuze cirkel bestaat in al zijn wreedheid en is geen fabeltje en zeker geen aanstellerij! Je mag en kunt van geluk spreken als je er nooit in gevangen raakt of de juiste mensen ontmoet om er zo snel mogelijk weer uit te raken. Dat kan men namelijk niet alleen!
Peter van Loon
Telefoon 078 6145913
Facebookpagina facebook.com/petervanloonbeeldendkunstenaardordrecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten