66 - De stand van zaken - Het is nog steeds (onnodig) een gevecht tegen de bierkaai.

De onmogelijke spagaat laat zich goed
door deze cartoon demonstreren en
symboliseren..

Als je zo rond sportevenementen als de huidige olympische spelen goed oplet dan gaat het in de analyses rondom de prestaties over factoren die van belang zijn, factoren die de prestaties die geleverd moeten worden kunnen beïnvloeden, zowel in positieve als in negatieve zin.
De verschillende begeleidingsteams proberen daarover te waken en doen hun uiterste best zorg te dragen voor een optimale voorbereiding en dito bescherming en motivering.
Journalisten en geïnterviëwden maken dat op hun beurt weer voor ons inzichtelijk
  
De strijd om mijn onmogelijke situatie, mijn vicieuze cirkel te doorbreken is er één van het andere uiterste, één om met recht moedeloos van te kunnen worden.

Je mag het wel typeren als een onmogelijke spagaat, als een gevecht tegen de bekende bierkaai en het is geen sinecure. Maar je moet desondanks wel door en levert hoe dan ook dat gevecht.
Om het niet op voorhand volledig een gevecht tegen die beruchte bierkaai te laten zijn is er door ondergetekende tevergeefs veel aan gedaan om omstandigheden te creëren waarbij hij, of men (want het mes snijdt vaak aan twee kanten), baat zou kunnen hebben.

Als je chronisch handen en voeten, (plus tijd!), tekort komt moet je voortdurend keuzes maken, vooral veel ongelukkige keuzes.

De vervelende paradox in deze is nu juist weer dat je in de positie waarin je je bevind vele keuzes die je dolgraag zou willen (kunnen) doen steeds maar weer noodgedwongen tot nader orde moet uitstellen.  Hier geld frustrerend vaak het bekende gezegde, van uitstel komt afstel, als een mechanisme, een praktijk voorbeeld dat eigen aan deze vicieuze cirkel is.
In bericht 64 deed ik al in een vroeger stadium een poging om iets waar ik geweldig mee zit voor de buitenwereld duidelijk te maken, maar dat kwam door keuzes voor het schilderen en tijdgebrek nooit verder dan de noodkreet vanuit het pure isolement dat het bleef, iets dat al deze berichten natuurlijk 'ook zijn.' Voor bericht 65 en menig ander geld hetzelfde.

Over de lessen bijvoorbeeld.
Voor het overleven binnen de vicieuze cirkel geld namelijk dat je steeds als een schaker vele stappen vooruit moet denken en ik voorzag alweer de nodige volgende voorbeelden van een naderend oorzaak en gevolg-effect zoals zo bitter vaak binnen de vicieuze cirkel optreedt.
Het dilemma van de klok, het tijdstip in het seizoen - werven en organiseren van lessen - contra het heroveren van mijn kunstenaarschap binnen het voor handen zijn midden  in de huidige context. Voorgaande jaren leerden met duur zelf betaald leergeld dat het elkaar bijt als je er weer/nog alleen voor staat.
Als ik nu dat wat ik met zoveel onnodige moeite heb moeten veroveren midden in het moeizame proces laat schieten om aan het geven van de lessen te gaan werken dan kan ik straks voor de zoveelste keer opnieuw beginnen. Dat hadden de afgelopen twee jaren op pijnlijke wijze aangetoond.
Maar doe ik niets aan lesgeven dan ben ik ook weer veel verder van huis dan wenselijk.
Maar leerlingen begrijpen slecht en leren langzaam in deze en kijken veel liever de andere kant op., en dan wordt het pijnlijk.

De cartoon linksboven laat onder meer inzichtelijk zien dat je overal handen en voeten tekort komt, tekort om ......? Ja om zoveel, om zoveel om naar wens en indien mogelijk naar behoren te kunnen doen.
Daarom verwees ik in het verleden ook naar de film Multiplicity waarin de hoofdpersoon zichzelf drie keer kloont om aan alle wensen en eisen te kunnen voldoen, en naar de tweet van de echtgenote van een kunstenaar, die volgens haar moet kunnen schilderen (links ernaar allemaal op mijn Pinterest bijdragen te vinden)

Een vicieuze cirkel, deze vicieuze cirkel heeft onder meer een mechanisme waardoor je in een isolement kunt raken en, als je door een samenloop van ongelukkige factoren toch al stevig in een isolement verkeerde, het zonder steun hierbij onmogelijk te maken om er weer fier uit te komen.
Van dat laatste is en was bepaald geen spraken, ook hier geld het teleurstellende gegeven van het tegendeel.

 

In de door mij bij herhaling opgevoerde
piramide van Maslov worden die
voorwaarden  om tot  presteren en func-
tioneren te kunnen komen
wetenschappelijk  in beeld gebracht.

Wat rest is niet nieuw, maar dat is nu juist eigen aan de vicieuze cirkel, een proces, zo u wilt een mechanisme waar al zo lang sprake van is en bleef.

Het lot van dat wat niet gezien wordt is dat het voor de wereld niet bestaat.

Bericht in wording, wordt verder bewerkt en verder vervolgd, maar vanuit het isolement moet je geluiden laten doorklinken omdat mechanismes door blijven werken. 
Met name het aloude mechanisme van het onbegrip vanuit onwetendheid.

E-mail         peter1959.2009@hotmail.com

Pinterest    www.pinterest.com/petervanloon1

Facebook-pagina facebook.com/petervanloonbeeldendkunstenaardordrecht