donderdag 24 september 2015

53 - Toen ik toch al door griep in de lappenmand belande, nam ik tijd voor deze observatie.

Wat is deze wereld waarin we ons bestaan moeten leven toch een verbazend merkwaardige.
Het is als je er dieper bij stil staat werkelijk opmerkelijk te noemen dat je het in de openbaarheid wel over een slecht uitkomende naderende griep mag hebben, met daarbij alle kans dat je ook nog het nodige medeleven ontmoet, maar dat je een veel ingrijpender 'ongemak' als een, laten we zeggen, op een depressie lijkende inzinking voor het goed fatsoen maar beter aan doet die te verzwijgen, men doet er daar qua reflex vooral het (dood)zwijgen toe.
Als het jezelf steeds treft schuurt dat enorm, daar klopt toch veel in de basis bij iedereen niet - nog steeds niet, ondanks alle campagnes om het uit de schadelijke taboe sfeer en van de schadelijke en beschadigende vooroordelen last te ontdoen! 
Dit zou ik als belanghebbende bij een stuk beter beter nog wel eens duidelijk willen mogen opmerken.
Gedeelde smart is bijvoorbeeld snel
halve smart, dat scheelt al een aan-
merkelijke slok op de bekende borrel.

In mijn wereld, waar er sprake is van een ongewilde ononderbroken vicieuze cirkel, leef je op ontelbaar gebieden veelal tussen hoop en vrees.
Ook nu toen zich eerder deze week een verkoudheid? aandiende, je weet in het begin niet wat het zal worden,  (je kunt nooit zoals het gros van de mensen in de ziektewet!) dus je hoopt altijd dat het zal meevallen en  je gaat zo goed en zo kwaad het kan door met je proces en de steeds weer noodzakelijke bezigheden en bijsturingen voor een beter verloop van het proces.
Nu is en was dit bij mij in de eenzaamheid van het isolement een chronisch veel te langzaam lopend proces.
Eén van vooral steeds weer vallen en weer opstaan, van keer op keer weer pogen en beginnen weer uit het zoveelste dal te klimmen.

Een dal waarin ik door het rampzalig verloop van de dit jaar tevergeefs gevoerde struggle for survival and rivival na de afgelopen zomermaanden ondanks mijn intellect en inzet toch weer in belande, terwijl de inzet er nu juist zo op gericht was geweest dit vanaf dit jaar nu eindelijk eens te vermijden.

Ik gebruik met enige regelmaat het woord eenzaam omdat ieder goed denkend mens op zijn klompen kan aanvoelen dat zo'n proces, in dit geval van gezocht herstel, in de sociale woestijn waaronder het steeds maar weer alleen en zonder middelen moet worden gezocht en gevoerd veel te (tergend) langzaam moet, kan en mag verlopen.
Het blijkt binnen de context waarbinnen het zich moet afspelen en bij wat er allemaal op het spel staat telkens opnieuw een ontgoochelend, een zeer ontmoedigend, gevecht tegen de overbekende en in deze zeer beruchte bierkaai.

Een ketting is zo sterk als haar zwakste schakel.
Als men in deze alle tijd neemt om bijvoorbeeld
het kwartje niet te laten vallen moet je je er niet al
te veel over verbazen dat het met het doel,
 het doorbreken van deze vicieuze cirkel
niet veel zal opschieten en dat je je zo gemakkelijk
weer een niet bij voorbaat in te schatten aantal
kostbare jaren verder van het
beoogde en gewenste doel af blijft bevinden.
Als er is in veel gevallen na zoveel tijd nog amper sprake van een ketting is (lees - sociaal netwerk) kun je logischer wijze zelf ook wel bedenken dat hier over een zeer ongunstige situatie kan en moet worden gesproken, want met diezelfde logica kun je door weer een stapje verder  te denken zelf ook wel zien dat er op de overgebleven schakels die er dan nog zijn, op dit of een ander moment wel onwenselijk en onevenredig veel druk komt te liggen vaak ook omdat deze schakels weer dezefde fouten weten te maken als hun voorgangers of uit angst om fouten te maken dan maar helemaal niets doen.
De rest omgeving gaat dan ook nog eens hardnekkig over op uiteenlopende vormen van struisvogelpolitiek en blijft daarin ook nog weinig reden tot hoop gevend lang in volharden (terwijl zij al zo lang beter hadden kunnen en uiteindelijk ook hadden moeten weten) dan gaat het met deze laatste zeldzame schakels in de ketting bij de minste tegenwind ook weer snel en veel te makkelijk verkeerd.
Het isolement wordt nog meer schrijnend en pijnlijk, des temeer pijnlijk omdat het überhaupt nimmer en nooit zover had hoeven en mogen komen.

Dit patroon doorbreken is een kwestie van veel meer out of the box durven denken, uit je comfort zone durven te treden, goede wil en beschaving en ook een beetje meer vertrouwen in de de onderhavige persoon.

Stigmatiseren gebeurd as we speak.
Die persoon is en was in de hoofdlijn reëel en overvroeg niet of dan tenminste toch uiterst zelden, wat ook blijkt uit wat als zijn motto bij het doorbreken van de vicieuze cirkel blijft; ''Ook de langste weg begint met de eerste stap.''

Dus ook de kleinste stapjes waren de gehele tijd zeer welkom en werden ook steeds actief gezocht, want die zijn in beginsel al effectief en bemoedigend want het geeft hoop, is nu net niet hoop het beste antidepressivum.
(de werking van het tegendeel is ook overduidelijk, somberheid wordt dan erg makkelijk in de hand gewerkt)

Veelzeggende volkswijsheden waaromheen het out of the box denken al een stuk meer met inleving, met empathie kan verlopen.

Vele handen maken licht werk.
Gedeelde smart is halve smart.
Onbekend maakt onbemind. (geld dus ook voor de misstanden binnen de problematiek van de vicieuze cirkel)
In het land van de blinden is eenoog koning.
Ziende blind, horende doof.
Oost-Indisch doof.
Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.( variant-ten hele gezwegen.)
Als er één schaap over de dam is volgen er meer.
Een goed voorbeeld doet volgen.
Wie zwijgt stemt toe.
Onbekend maakt onbegrepen.
Selffulfilling prophecy.
Als het kalf verdronken is dempt men de put.
Een kat in het nauw maakt vreemde sprongen. (out of the box denkers weten te bedenken dat de sprongen vanuit het gezichtspunt van de kat ineens helemaal niet vreemd zijn.)

donderdag 13 augustus 2015

52 - Het tuinieren, mijn tuin als metafoor bij de uitleg, vicieuze cirkel.

Zo vroeg in het voorjaar kun je je
amper voorstellen of en wat er uit
die nietige en kwetsbare zaailingen
 zal gaan groeien.


Zaak is voor de tuinman er, zeker
in het begin, goed voor te zorgen.
Regelmatig water geven, geen te
harde waterstralen, bescherming
tegen gulzig ongedierte, nachtvorst.
Stokjes en geleiders om het fier
overeind te houden, selectie als
het teveel van het zelfde is en
variatie zodat er toch steeds weer
iets in bloei staat, lang nadat de 
vroege bloeiers  uitgebloeid zijn



De afgelopen dag las ik mijn tweets en posts van het afgelopen jaar er nog eens op na.
Ik las nog eens terug hoezeer ik er intensief in tekst en beeld voor bleef ijveren omstandigheden te organiseren waar zowel ik en de schilder in mij baat bij hebben.
Met al die niet aflatende inzet had dat om deze tijd, mits het in vruchtbare aarde was gevallen, al de nodige zichtbare resultaten op kunnen, ja zelfs op moeten leveren.
Er hadden al, dankzij alle inspanningen op meerdere fronten, de eerste zoete vruchten van die gecombineerde inzet geplukt kunnen worden en ik had al een, nu zo node gemist, stuk verder kunnen zijn.
Dit met de uitstraling en de uitwerking die daar automatisch bij komt kijken (zie voor meer begrip bericht 50)
Zelfs bij de vele sceptici, twijfelaars en betweters had ik aan de hand van de voorliggende bewijzen en met de eerste voorbeelden in de hand een stuk van hun schadelijke scepsis weg kunnen nemen.

Een voor de hand liggende vergelijking.
Als ik mezelf weleens op afstand bezig zie dan gaan mijn gedachten automatisch naar de vergelijking met de tuinman, die ik privé ben, en mijn werkzaamheden voor een inspirerende tuin die gedurende het lopende seizoen veel gezonde afleiding bied.

Vorig jaar besloot ik halverwege het jaar de tuin de tuin te laten, mezelf op te sluiten, de sleutel te verstoppen en me nog maar op één aandachtsgebied te focussen , het schilderen.
Gedurende het late voorjaar en de zomermaanden werkte dit voor het schilder proces maar het is amper te geloven hoe snel de tuin toen een chaotische wildernis werd.
In het begin van de afgedwongen
periode in 2014 concentreerde
ik me vooral op wolken en op

wolkenpartijen met verwaar-
lozing van de landpartij, 
als ware het bijna een abstract
schilderij.
Deze tuin kan absoluut niet zonder haar bijsturende en al improviserende tuinman.

Eind augustus begon de buitenwereld weer om mijn aandacht te vragen - ,,Peter wat doe je met de lessen?''

(Nog niet afgemaakt bericht.)
Peter van Loon
Landschap met wolken (detail)



In het vroege voorjaar kun je je nog moeilijk voorstellen dat de tuin zoveel maanden
later een uitbundige bloemenweelde gaat geven. Deze foto is overigens van 2012, hier zie
je niet dat het vanaf de nazomer van het vorige jaar een onoverzichtelijke warboel werd

waar dit jaar extra tijd voor werd verlangd om het weer op orde te brengen.
De tijd ervoor was er in feite niet, maar ik maakte er tijd voor, eenvoudig vanuit
het vertrouwen dat de tuin me later weer mijn 'pleziertjes'  en momenten van positieve
afleiding zou geven. Bovendien is het ook altijd goed lichamelijk bezig te zijn.

Opvallend genoeg krijg ik dan juist mijn beste inzichten bij het reilen en zeilen binnen
de vicieuze cirkel die nog steeds als prioriteit nummer één doorbroken moet worden.
Alleen zo/dan kan ik tot het vinden van meer en extra quality time komen.
Zolang ik daar nagenoeg geen effectieve winst kan boeken betekent de tuin voor
mij een nuttige, welkome, dit jaar helaas weer onmisbare, steun en bondgenoot. 










zaterdag 1 augustus 2015

50 Deze vicieuze cirkel, een kraamkamer waar nieuwe rampen geboren worden.

Zonder getuigen en zonder getuigende getuigen en zonder een publieke advocaat en toeverlaat die een eerlijk tegengeluid tegen de ontelbare vooroordelen en schadelijke vooringenomenheid weet te verwoorden zal ik zelf verslag moeten blijven doen.
Verslag tijdens een zoveelste fase binnen de vicieuze cirkel die, zoals zovele fases, goed had kunnen worden voorkomen.
Zo pril en beloftevol als de tuin er 2
maanden geleden op deze foto uitzag
was zij de laatste weken niet meer.
Niet na de geseling van de zware
zomerstorm van het vorige weekend.
Vorig jaar in deze periode keek ik
niet eens meer naar de tuin om.
Ik had mezelf symbolisch opgesloten
en de sleutel quasi weggegooid.
Ondergetekende ging helemaal voor
het hervinden van het schilderen.

Om nog iets van dat jaar te maken
moest ik kiezen voor het zoveelste 
geïmproviseerde plan van aanpak.
Dat werd ingegeven na de reeks

onwelkome tegenslagen van de eerste
vijf maanden van 2014, pech die alle
plannen en alle aanzetten daartoe
lelijk in het water deed vallen.

Zulke  tegenslagen zijn binnen deze
vicieuze cirkel eerder regel dan
uitzondering. 

Fier
overeind blijven binnen deze tak van overlevingssport is geen sinecure en je krijgt er geen of maar belabberd weinig begrip, laat staan waardering, voor en dat wreekt zich op velerlei gebied.
Zo kon bijvoorbeeld een nare, volkomen verkeerde en misplaatste beeldvorming ontstaan die je op vele terreinen in de vorm van een stigma blijft achtervolgen.
Dat is jammer want het verdiend werkelijk zoveel meer dan alleen taboes, vooroordelen, afstand, onwetendheid en verkeerde stempels.
Maar dat vraagt er om te beginnen wel om dat anderen van dit steeds weer herhaalde patroon durven en willen gaan afwijken, dat is vaak door mij bepleit maar dat was steeds (vooral) aan dovemansoren besteed.

De vicieuze cirkel die kon ontstaan en zo kon blijven bestaan wordt mede door bovenstaande factoren extra gevoed en nog meer in de hand gewerkt, want zo werkt het mechanisme nu eenmaal binnen een v.c.
Dat alle negatieve factoren op hun beurt weer een neerwaartse spiraal in de hand werken is evident en zeker geen hogere wiskunde.

Volgens de naslagwerken is een vicieuze cirkel, doorgaans niet of heel moeilijk alleen te doorbreken, kijk  als voorbeeld maar naar Griekenland, Spanje, Portugal et cetera.



Meestal is de strijd tegen
de v.c. er één van staande

 op een te wankel koord
boven het ravijn balan- 
cerend, je ondertussen 
uitputtend als een ware
duivelskunstenaar toch
vooral al je opties, waar
mogelijk,open te houden.
Ondertussen trachtend
ervoor te zorgen daarbij
niet al teveel nieuwe ave-
rij op te lopen. In deze
weerbarstige omstandig-
heden blijkt dat een
onbegonnen opgave.
Het is als dweilen met
de kraan open met alle
nare gevolgen van dien. 
Zelf arbeid, of anderen nu wel of niet bereid zijn jou een beetje tegemoet te komen en je bijvoorbeeld minimaal ook publiekelijk in de rug te dekken, je moet het natuurlijk (vooral) zelf doen, en dat gebeurde ook en dat gebeurd nog steeds.
Om daarin ook effectief te kunnen opereren moet je wapens, gereedschappen en omstandigheden organiseren waarmee je dat 'wonder' ook daadwerkelijk een kans kunt geven.
Dit en andere berichten zijn een duidelijk voorbeeld dat je het zeker niet alleen aan het toeval wil overlaten maar dat je er voor vecht, maar je moet het blijven proberen het toeval ook een handje te helpen. Daaraan kleeft meteen ook een levensgroot nadeel want je moet je dan (te) open en te kwetsbaar opstellen, dat kan vaak meer schade berokkenen dan het aan winst oplevert.
Je zou zeggen dat dat toch ook een stuk anders zou moeten kunnen, maar als men het gesprek om vele uiteenlopende redenen steeds weer uit de weg gaat dan blijft er in deze ongewilde situatie niet veel anders te kiezen!
'Hoop is het beste antidepressivum,' citaat moeder Theresa. 

Een vicieuze cirkel en de omstandigheden die erdoor blijven en ontstaan  kan een ander wel negeren en doodzwijgen (ja dat is makkelijk!) maar daarmee wordt die zeker niet doorbroken, nee, het verergerd nog meer.
De praktijk van het steeds maar weer doodzwijgen werkte het in de hand en heeft het alleen maar buitengewoon lelijk verergerd en verlengd.
Dit proces gaat nog steeds onverdroten door en wordt nog steeds geen duimbreed in de weg gelegd.

Geen tobber, wel een getob, voordat u nu gaat denken;
 'Wat een tobber!'
Kijk daarvoor uit, dat is veel te snel en dat is veel te makkelijk, sterker nog het is zwaar misplaatst en het werkt bovendien ernstig stigmatiserend.
Bedenk en realiseer u dat het in deze praktijk van de vicieuze cirkel net even iets te gemakkelijk is om de bekende stok te vinden waarmee men pleegt te slaan.
Het getuigt van weinig niveau en is eerder laf en goedkoop die ook te gebruiken, we zijn toch zeker niet blind, kortzichtig en onnozel?

Is het iemand wel eens opgevallen dat men doorgaans het domme en contraproductieve wel te pas en te onpas goedpraat en verdedigd maar dat er zelden of nooit iemand opstaat die dat voor het omgekeerde doet en het nut en het hoe en waarom van positieve acties durft en wenst te bepleiten?

Ook de langste weg begint met de eerste stap,
maar het is alsof de brug altijd open is, het stoplicht altijd op rood staat.
Al doe ik dan zelf het vuile werk en bovendien ook nog eens het intellectuele denkwerk, de analyse en wat dies meer zij, die prestatie hou je nu eenmaal aanmerkelijk langer vol als daar soms een stukje begrip en waardering bij komt kijken, vaak zijn het bovendien al de kleine dingen die het hem doen, maar zelden heeft men dit toegepast of überhaupt uitgeprobeerd en waarschijnlijk is dit terug te voeren op de eerder in het begin beschreven factoren.

'Jij bent tijdens het lesgeven altijd zo enthousiast en zo positief en energiek, jij kunt nooit zo'n last van somberheid en blokkades hebben!' 
'Dat wil er bij mij gewoon niet in!'


Aan de buitenkant zie je het nu eenmaal niet
Men zou met krukken of met een verband om

het hoofd moeten gaan lopen.
Ik counter deze uitspraak van een cursist met de woorden van Joost Zwagerman tijdens het leerzame item over zijn depressie en de depressie's van nog al wat kunstenaars in het algemeen, live op primetime, bij D.W.D.D.; ,,Knap hè!''
Zwagerman vertelde dat hij bij de D.W.D.D. zijn bijdrages kon leveren maar dat hij de volgende dag niet wist hoe naar de Albert Hein te gaan.
Matthijs van Nieuwkerk reageerde in de trant van; ,,Dat wist ik niet, niets van gemerkt.'' Waarop het door mij geleende ,,Knap hè!''  van Zwagerman volgde (1).

De schilderlessen van Peter van Loon
Met bovenstaande reactie van deze cursist kun je meer dan één kant op.
Men zou er bijvoorbeeld uit kunnen afleiden dat de lessen die ik geef niet direct zichtbaar te lijden hebben onder het juk van mijn v.c. en dat ik er met mijn enthousiasme een positieve, en creatieve stemming in weet te brengen.
Ik durf zelfs de claim aan dat mijn lessen er binnen dit v.c.drama nog beter van zijn geworden.
Jammer dat de noodzakelijke stennis er omheen nu juist weer niets vermoedende mensen kan afschrikken en het potentieel zo onvoldoende wordt gewaardeerd en benut.

De vicieuze cirkel werkt sterk als een wurgslang, het perst geleidelijk alle kwaliteit van leven, alle middelen en mogelijkheden tot kiezen er geleidelijk zonder erbarmen uit.


Wordt nog verder vervolgd  dit vraagt/smeekt om een eerlijke kans, een goede en nadere uitleg, al gaat er toch echt niets boven het gesproken woord de wisselwerking, maar het zou eigenlijk en en, van beide het goede en tevens meest praktische, moeten zijn. Vervolg kwam in de latere berichten, nummers 52, 53, 54, 55 en 56.



Telefoon -      078 6145913 Mobiel - ?
Facebookpagina
facebook.com/petervanloonbeeldendkunstenaardordrecht
PINTEREST
www.pinterest.com/petervanloon1
De tuin is een belangrijk 'wapen' om de stress die een V.C. voortdurend weer veroorzaakt te kanaliseren.
Dat je oog voor schoonheid houdt en oog voor het kleine -  men zou kunnen vaststellen dat je het binnen
deze ongelukkige, extreme en vooral onnodige  omstandigheden nog  zo gek niet doet (2 08 2015)


 (1) - Op  Pinterest  heb ik op het bord vechten tegen de bierkaai, een vicieuze cirkel  ter ondersteuning en toelichting bij mijn gevecht tegen de v.c. en pleidooi. voor een beter begrip  een ruime collectie toepasselijke teksten, items  links naar muziek, film en uitzendingen bij elkaar geplaatst - ook de link naar de genoemde Joost Zwagerman uitzending bij De Wereld Draait Door. .www.pinterest.com/petervanloon1

Titels van eerder door mij aangevangen, maar niet of (te) kort gepubliceerde  blogs om tot een nadere en betere  uitleg te komen, meestal meteen ook wanhopige waarschuwingen en noodkreten.

25-12-2014    35 - Een noodzakelijke terugblik op het afgelopen jaar en, daarmee
                              verbonden, de afgelopen jaren.
02-01-2015    36 - 'Men weet immers maar nooit hoe een koe een haas vangt.'
17-02-2015    37 - Bij het ontbreken van effectieve aandacht en wisselwerking bij het uit de
                              wereld helpen van een structurele problematiek.
22-03-2015    39 - Voorlopige werktitel - Een onmogelijke spagaat.
06-05-2015    40 - Getuigen gezocht - het worstelen en omgaan met de nodige weerbarstige
                              problematiek.
    -06-2015     41 - Moet je eigenlijk bang zijn voor iemand die worstelt met het overleven?
15-06-2015    42 - Op wat je niet hebt opgebouwd kun je niet terugvallen.
25-06-2015    43 - Kom chronisch tijd tekort, maar dat hoort er helemaal bij (bij de 'vicieuze
                              cirkel')
14-07-2015    45 - Zeg nu niet dat ik goed bezig ben, want dat alleen zet geen zoden aan de
                             dijk.
30-07-2015    49 - Ook saneren kost geld - De vicieuze cirkel doorbreken. Ga er maar aan staan.

Latere aanvulling.
Ongeveer een jaar na dit vruchteloze schrijven vond ik op een site van GGZ Friesland een bericht met de veelzeggende kop - GGZ Friesland gaat strijd aan tegen vooroordelen

Strijd? 
Mag ik dan niet strijden, mag ik het dan niet ook een strijd noemen zonder een ...... genoemd te worden?

Het vervolg van het hieronder geciteerde bericht is voor mij van groot belang omdat het benoemd waar ik tegen en voor strijd, de effecten van wat zij de Tweede ziekte noemen, ik citeer de site -

Welke vooroordelen zijn er?
Onvoorspelbaar, onbekwaam en onaantrekkelijk: dat zijn de meest voorkomende en hardnekkigste vooroordelen over mensen met een psychische aandoening. Leren leven met schizofrenie, een manische depressie of andere psychische problematiek is al ingewikkeld. Helemaal wanneer je je ook nog eens moet wapenen tegen de vooroordelen en discriminatie van anderen. Stigmatisering en discriminatie zijn (al P.) een dagelijkse last voor mensen met een psychische probleem. (Laat staan daarbij ook nog deze vicieuze cirkel!P.)

Psychiatrisch stigma wordt ook wel 'de tweede ziekte' genoemd, omdat het stigma dat mensen moeten dragen soms meer belemmeringen opwerpt dan de aandoening zelf. Uit onderzoek blijkt dat vooroordelen het moeilijker maken om werk te vinden en te behouden, toegang te krijgen tot voorzieningen, woonruimte te vinden en relaties aan te gaan. Dat kan ernstige psychologische gevolgen hebben, een terugval in de hand werken en de bestaande gezondheidsproblemen verergeren. Stigmatisering en discriminatie belemmeren de maatschappelijke integratie en rehabilitatie van mensen met psychische beperkingen.

Wat kunnen we hieraan doen?
Pas als mensen weten dat ze vooroordelen hebben en daarmee het herstel van een ander in de weg zitten, kunnen zij dit gedrag veranderen. GGZ Friesland kiest daarom voor een bewustwordingscampagne: het onderwerp onder de aandacht brengen en de maatschappelijke discussie op gang brengen. Meer over deze campagne is te vinden via www.ggzfriesland.nl/vooroordelen



In 2017 zien we steeds meer voortschrijdend inzicht opduiken.
ook in de schuldsanering.  Armoede stress gaat een mens niet in
de koude kleren zitten, het brengt ook hersenschade aan.
Steeds meer instellingen gaan volgens deze inzichten werken.


woensdag 1 juli 2015

46 - Aquarelleren voor gevorderden, lessen bij Peter van Loon - Dordrecht, 31 augustus 2016.

De Wolwevershaven in Dordrecht
door Peter van Loon (detail)
waterverf op papier, part. bez.

De Dordtse kunstenaar Peter van Loon geeft in de tweede seizoenshelft vanaf woensdagavond 4 januari 2017 weer een uitvoerige cursus aquarelleren voor gevorderden.

Voorgaande lessenblokken, waren vruchtbare reeksen, die omdat het naar meer smaakte voor het mooi alleen te kort bleken.
Daarom ging het concept weer terug naar wat Peter al 25 jaar gewend was.
Iedere week les en niet om de twee weken.

Aquarelleren voor gevorderden start op woensdagavond 7 januari en eindigt 17 mei.
Het totaal zal 20 lesavonden omvatten met optie tot extra's.
De avond loopt van 19.30 uur tot 22.00 uur.



Tubes waterverf, op foto
de professionele kwaliteit,
geproduceerd door verschil-
lende verffabrikanten die 
meestal ook een goede studie-
kwaliteit als betaalbaar 
alternatief verkopen.


Kosten voor deze serie lessen.

E 350,-  p.p.  Betaling voor de aanvang van de eerste les
Totaal 20 lesavonden van 2,5 uur, inclusief koffie en thee.
Aantal deelnemers -  maximaal 7 personen.



Informatie en/of aanmelding

Peter van Loon - De Vereniging 21  3311SB Dordrecht

Contact het liefst per telefoon. -- Telefoon  078 6145913
                                                      Mobiel 
Facebookpagina facebook.com/petervanloonbeeldendkunstenaardordrecht

Stilleven met schilder attributen van Peter van Loon

het  blad met de elegante vrouwen was een snelle demonstratie voor zijn
Muze Tikky Buytink wier gezondheid snel verslechterde maar voor wie
haar schilderen haar lust en haar leven was, zij was toen al over de negentig.
Peter heeft er, zeker haar laatste jaren, alles aan gedaan om haar haar
waardigheid en levenslust  zoveel mogelijk te laten houden.
Dat vroeg veel tijd en inlevingsvermogen en dat laatste is een kwaliteit die
bij het geven van de lessen buitengewoon goed van pas komt




Schilderijen van Peter van Loon
in acryl.


Peter begint vrijdagochtend 6 januari 2017  tevens de cursus 
Schilderen met acryl voor gevorderden.

Ik overweeg nog een avondgroep of een groep op de zaterdagochtend voor acryl, in overleg met potentiële deelnemers wordt bepaalt op welk moment dat eventueel wordt.
Om die reden volgt informatie later en/of na onderling overleg.

Schroom niet voor overleg en informatie de telefoon te pakken, want duidelijkheid gaat voor alles.
Daar gaat om meer dan alleen goede redenen altijd mijn sterke voorkeur naar uit.

Telefoon -  078 6145913
Meer over Peter op Peters FACEBOOKpagina
FACEBOOK.com/PetervanLoonDordrechtN.L.



woensdag 25 februari 2015

Peter van Loon geeft tijdens de aquarelleerles een demonstratie waterverven.

    

Tijdens de aquarel les was ik Jan, één van mijn cursisten, aanwijzingen voor dit werkstuk aan het geven.

In onderling overleg leek het ons zinvol dat ik dat in de aquarel zelf zou doen, en dat vond Jan van der Wal, die zelf trouwens ook lessen geeft en veel workshops van gerenommeerde kunstenaars heeft bezocht, op dat moment ook de beste aanpak.Vervolgens ontstond vrij spontaan, in feite door een grapje van mij, het idee deze momentopname en fase binnen de les te filmen en vast te leggen.

Een hoek in de ruimte waar Peter van Loon
zijn lessen geeft. De cursisten waarderen de
sfeervolle omgeving en dat zij omringd door
inspirerende voorwerpen en kunst meteen al
in een andere en creatieve sfeer belanden.



De man achter de lens, Ad Teuns bleek al vaker met dit bijltje te hebben gehakt en pakte spontaan zijn IPhone en maakte die avond zowaar twee opnamen, filmpjes waarmee ik bijzonder blij ben omdat die nu eens meer laten zien dan alleen maar woorden of plaatjes.

Peter van Loon
Telefoon 078 6145913
FACEBOOK.com/PetervanLoonDordrechtN.L.