donderdag 13 augustus 2015

52 - Het tuinieren, mijn tuin als metafoor bij de uitleg, vicieuze cirkel.

Zo vroeg in het voorjaar kun je je
amper voorstellen of en wat er uit
die nietige en kwetsbare zaailingen
 zal gaan groeien.


Zaak is voor de tuinman er, zeker
in het begin, goed voor te zorgen.
Regelmatig water geven, geen te
harde waterstralen, bescherming
tegen gulzig ongedierte, nachtvorst.
Stokjes en geleiders om het fier
overeind te houden, selectie als
het teveel van het zelfde is en
variatie zodat er toch steeds weer
iets in bloei staat, lang nadat de 
vroege bloeiers  uitgebloeid zijn



De afgelopen dag las ik mijn tweets en posts van het afgelopen jaar er nog eens op na.
Ik las nog eens terug hoezeer ik er intensief in tekst en beeld voor bleef ijveren omstandigheden te organiseren waar zowel ik en de schilder in mij baat bij hebben.
Met al die niet aflatende inzet had dat om deze tijd, mits het in vruchtbare aarde was gevallen, al de nodige zichtbare resultaten op kunnen, ja zelfs op moeten leveren.
Er hadden al, dankzij alle inspanningen op meerdere fronten, de eerste zoete vruchten van die gecombineerde inzet geplukt kunnen worden en ik had al een, nu zo node gemist, stuk verder kunnen zijn.
Dit met de uitstraling en de uitwerking die daar automatisch bij komt kijken (zie voor meer begrip bericht 50)
Zelfs bij de vele sceptici, twijfelaars en betweters had ik aan de hand van de voorliggende bewijzen en met de eerste voorbeelden in de hand een stuk van hun schadelijke scepsis weg kunnen nemen.

Een voor de hand liggende vergelijking.
Als ik mezelf weleens op afstand bezig zie dan gaan mijn gedachten automatisch naar de vergelijking met de tuinman, die ik privé ben, en mijn werkzaamheden voor een inspirerende tuin die gedurende het lopende seizoen veel gezonde afleiding bied.

Vorig jaar besloot ik halverwege het jaar de tuin de tuin te laten, mezelf op te sluiten, de sleutel te verstoppen en me nog maar op één aandachtsgebied te focussen , het schilderen.
Gedurende het late voorjaar en de zomermaanden werkte dit voor het schilder proces maar het is amper te geloven hoe snel de tuin toen een chaotische wildernis werd.
In het begin van de afgedwongen
periode in 2014 concentreerde
ik me vooral op wolken en op

wolkenpartijen met verwaar-
lozing van de landpartij, 
als ware het bijna een abstract
schilderij.
Deze tuin kan absoluut niet zonder haar bijsturende en al improviserende tuinman.

Eind augustus begon de buitenwereld weer om mijn aandacht te vragen - ,,Peter wat doe je met de lessen?''

(Nog niet afgemaakt bericht.)
Peter van Loon
Landschap met wolken (detail)



In het vroege voorjaar kun je je nog moeilijk voorstellen dat de tuin zoveel maanden
later een uitbundige bloemenweelde gaat geven. Deze foto is overigens van 2012, hier zie
je niet dat het vanaf de nazomer van het vorige jaar een onoverzichtelijke warboel werd

waar dit jaar extra tijd voor werd verlangd om het weer op orde te brengen.
De tijd ervoor was er in feite niet, maar ik maakte er tijd voor, eenvoudig vanuit
het vertrouwen dat de tuin me later weer mijn 'pleziertjes'  en momenten van positieve
afleiding zou geven. Bovendien is het ook altijd goed lichamelijk bezig te zijn.

Opvallend genoeg krijg ik dan juist mijn beste inzichten bij het reilen en zeilen binnen
de vicieuze cirkel die nog steeds als prioriteit nummer één doorbroken moet worden.
Alleen zo/dan kan ik tot het vinden van meer en extra quality time komen.
Zolang ik daar nagenoeg geen effectieve winst kan boeken betekent de tuin voor
mij een nuttige, welkome, dit jaar helaas weer onmisbare, steun en bondgenoot. 










zaterdag 1 augustus 2015

50 Deze vicieuze cirkel, een kraamkamer waar nieuwe rampen geboren worden.

Zonder getuigen en zonder getuigende getuigen en zonder een publieke advocaat en toeverlaat die een eerlijk tegengeluid tegen de ontelbare vooroordelen en schadelijke vooringenomenheid weet te verwoorden zal ik zelf verslag moeten blijven doen.
Verslag tijdens een zoveelste fase binnen de vicieuze cirkel die, zoals zovele fases, goed had kunnen worden voorkomen.
Zo pril en beloftevol als de tuin er 2
maanden geleden op deze foto uitzag
was zij de laatste weken niet meer.
Niet na de geseling van de zware
zomerstorm van het vorige weekend.
Vorig jaar in deze periode keek ik
niet eens meer naar de tuin om.
Ik had mezelf symbolisch opgesloten
en de sleutel quasi weggegooid.
Ondergetekende ging helemaal voor
het hervinden van het schilderen.

Om nog iets van dat jaar te maken
moest ik kiezen voor het zoveelste 
geïmproviseerde plan van aanpak.
Dat werd ingegeven na de reeks

onwelkome tegenslagen van de eerste
vijf maanden van 2014, pech die alle
plannen en alle aanzetten daartoe
lelijk in het water deed vallen.

Zulke  tegenslagen zijn binnen deze
vicieuze cirkel eerder regel dan
uitzondering. 

Fier
overeind blijven binnen deze tak van overlevingssport is geen sinecure en je krijgt er geen of maar belabberd weinig begrip, laat staan waardering, voor en dat wreekt zich op velerlei gebied.
Zo kon bijvoorbeeld een nare, volkomen verkeerde en misplaatste beeldvorming ontstaan die je op vele terreinen in de vorm van een stigma blijft achtervolgen.
Dat is jammer want het verdiend werkelijk zoveel meer dan alleen taboes, vooroordelen, afstand, onwetendheid en verkeerde stempels.
Maar dat vraagt er om te beginnen wel om dat anderen van dit steeds weer herhaalde patroon durven en willen gaan afwijken, dat is vaak door mij bepleit maar dat was steeds (vooral) aan dovemansoren besteed.

De vicieuze cirkel die kon ontstaan en zo kon blijven bestaan wordt mede door bovenstaande factoren extra gevoed en nog meer in de hand gewerkt, want zo werkt het mechanisme nu eenmaal binnen een v.c.
Dat alle negatieve factoren op hun beurt weer een neerwaartse spiraal in de hand werken is evident en zeker geen hogere wiskunde.

Volgens de naslagwerken is een vicieuze cirkel, doorgaans niet of heel moeilijk alleen te doorbreken, kijk  als voorbeeld maar naar Griekenland, Spanje, Portugal et cetera.



Meestal is de strijd tegen
de v.c. er één van staande

 op een te wankel koord
boven het ravijn balan- 
cerend, je ondertussen 
uitputtend als een ware
duivelskunstenaar toch
vooral al je opties, waar
mogelijk,open te houden.
Ondertussen trachtend
ervoor te zorgen daarbij
niet al teveel nieuwe ave-
rij op te lopen. In deze
weerbarstige omstandig-
heden blijkt dat een
onbegonnen opgave.
Het is als dweilen met
de kraan open met alle
nare gevolgen van dien. 
Zelf arbeid, of anderen nu wel of niet bereid zijn jou een beetje tegemoet te komen en je bijvoorbeeld minimaal ook publiekelijk in de rug te dekken, je moet het natuurlijk (vooral) zelf doen, en dat gebeurde ook en dat gebeurd nog steeds.
Om daarin ook effectief te kunnen opereren moet je wapens, gereedschappen en omstandigheden organiseren waarmee je dat 'wonder' ook daadwerkelijk een kans kunt geven.
Dit en andere berichten zijn een duidelijk voorbeeld dat je het zeker niet alleen aan het toeval wil overlaten maar dat je er voor vecht, maar je moet het blijven proberen het toeval ook een handje te helpen. Daaraan kleeft meteen ook een levensgroot nadeel want je moet je dan (te) open en te kwetsbaar opstellen, dat kan vaak meer schade berokkenen dan het aan winst oplevert.
Je zou zeggen dat dat toch ook een stuk anders zou moeten kunnen, maar als men het gesprek om vele uiteenlopende redenen steeds weer uit de weg gaat dan blijft er in deze ongewilde situatie niet veel anders te kiezen!
'Hoop is het beste antidepressivum,' citaat moeder Theresa. 

Een vicieuze cirkel en de omstandigheden die erdoor blijven en ontstaan  kan een ander wel negeren en doodzwijgen (ja dat is makkelijk!) maar daarmee wordt die zeker niet doorbroken, nee, het verergerd nog meer.
De praktijk van het steeds maar weer doodzwijgen werkte het in de hand en heeft het alleen maar buitengewoon lelijk verergerd en verlengd.
Dit proces gaat nog steeds onverdroten door en wordt nog steeds geen duimbreed in de weg gelegd.

Geen tobber, wel een getob, voordat u nu gaat denken;
 'Wat een tobber!'
Kijk daarvoor uit, dat is veel te snel en dat is veel te makkelijk, sterker nog het is zwaar misplaatst en het werkt bovendien ernstig stigmatiserend.
Bedenk en realiseer u dat het in deze praktijk van de vicieuze cirkel net even iets te gemakkelijk is om de bekende stok te vinden waarmee men pleegt te slaan.
Het getuigt van weinig niveau en is eerder laf en goedkoop die ook te gebruiken, we zijn toch zeker niet blind, kortzichtig en onnozel?

Is het iemand wel eens opgevallen dat men doorgaans het domme en contraproductieve wel te pas en te onpas goedpraat en verdedigd maar dat er zelden of nooit iemand opstaat die dat voor het omgekeerde doet en het nut en het hoe en waarom van positieve acties durft en wenst te bepleiten?

Ook de langste weg begint met de eerste stap,
maar het is alsof de brug altijd open is, het stoplicht altijd op rood staat.
Al doe ik dan zelf het vuile werk en bovendien ook nog eens het intellectuele denkwerk, de analyse en wat dies meer zij, die prestatie hou je nu eenmaal aanmerkelijk langer vol als daar soms een stukje begrip en waardering bij komt kijken, vaak zijn het bovendien al de kleine dingen die het hem doen, maar zelden heeft men dit toegepast of überhaupt uitgeprobeerd en waarschijnlijk is dit terug te voeren op de eerder in het begin beschreven factoren.

'Jij bent tijdens het lesgeven altijd zo enthousiast en zo positief en energiek, jij kunt nooit zo'n last van somberheid en blokkades hebben!' 
'Dat wil er bij mij gewoon niet in!'


Aan de buitenkant zie je het nu eenmaal niet
Men zou met krukken of met een verband om

het hoofd moeten gaan lopen.
Ik counter deze uitspraak van een cursist met de woorden van Joost Zwagerman tijdens het leerzame item over zijn depressie en de depressie's van nog al wat kunstenaars in het algemeen, live op primetime, bij D.W.D.D.; ,,Knap hè!''
Zwagerman vertelde dat hij bij de D.W.D.D. zijn bijdrages kon leveren maar dat hij de volgende dag niet wist hoe naar de Albert Hein te gaan.
Matthijs van Nieuwkerk reageerde in de trant van; ,,Dat wist ik niet, niets van gemerkt.'' Waarop het door mij geleende ,,Knap hè!''  van Zwagerman volgde (1).

De schilderlessen van Peter van Loon
Met bovenstaande reactie van deze cursist kun je meer dan één kant op.
Men zou er bijvoorbeeld uit kunnen afleiden dat de lessen die ik geef niet direct zichtbaar te lijden hebben onder het juk van mijn v.c. en dat ik er met mijn enthousiasme een positieve, en creatieve stemming in weet te brengen.
Ik durf zelfs de claim aan dat mijn lessen er binnen dit v.c.drama nog beter van zijn geworden.
Jammer dat de noodzakelijke stennis er omheen nu juist weer niets vermoedende mensen kan afschrikken en het potentieel zo onvoldoende wordt gewaardeerd en benut.

De vicieuze cirkel werkt sterk als een wurgslang, het perst geleidelijk alle kwaliteit van leven, alle middelen en mogelijkheden tot kiezen er geleidelijk zonder erbarmen uit.


Wordt nog verder vervolgd  dit vraagt/smeekt om een eerlijke kans, een goede en nadere uitleg, al gaat er toch echt niets boven het gesproken woord de wisselwerking, maar het zou eigenlijk en en, van beide het goede en tevens meest praktische, moeten zijn. Vervolg kwam in de latere berichten, nummers 52, 53, 54, 55 en 56.



Telefoon -      078 6145913 Mobiel - ?
Facebookpagina
facebook.com/petervanloonbeeldendkunstenaardordrecht
PINTEREST
www.pinterest.com/petervanloon1
De tuin is een belangrijk 'wapen' om de stress die een V.C. voortdurend weer veroorzaakt te kanaliseren.
Dat je oog voor schoonheid houdt en oog voor het kleine -  men zou kunnen vaststellen dat je het binnen
deze ongelukkige, extreme en vooral onnodige  omstandigheden nog  zo gek niet doet (2 08 2015)


 (1) - Op  Pinterest  heb ik op het bord vechten tegen de bierkaai, een vicieuze cirkel  ter ondersteuning en toelichting bij mijn gevecht tegen de v.c. en pleidooi. voor een beter begrip  een ruime collectie toepasselijke teksten, items  links naar muziek, film en uitzendingen bij elkaar geplaatst - ook de link naar de genoemde Joost Zwagerman uitzending bij De Wereld Draait Door. .www.pinterest.com/petervanloon1

Titels van eerder door mij aangevangen, maar niet of (te) kort gepubliceerde  blogs om tot een nadere en betere  uitleg te komen, meestal meteen ook wanhopige waarschuwingen en noodkreten.

25-12-2014    35 - Een noodzakelijke terugblik op het afgelopen jaar en, daarmee
                              verbonden, de afgelopen jaren.
02-01-2015    36 - 'Men weet immers maar nooit hoe een koe een haas vangt.'
17-02-2015    37 - Bij het ontbreken van effectieve aandacht en wisselwerking bij het uit de
                              wereld helpen van een structurele problematiek.
22-03-2015    39 - Voorlopige werktitel - Een onmogelijke spagaat.
06-05-2015    40 - Getuigen gezocht - het worstelen en omgaan met de nodige weerbarstige
                              problematiek.
    -06-2015     41 - Moet je eigenlijk bang zijn voor iemand die worstelt met het overleven?
15-06-2015    42 - Op wat je niet hebt opgebouwd kun je niet terugvallen.
25-06-2015    43 - Kom chronisch tijd tekort, maar dat hoort er helemaal bij (bij de 'vicieuze
                              cirkel')
14-07-2015    45 - Zeg nu niet dat ik goed bezig ben, want dat alleen zet geen zoden aan de
                             dijk.
30-07-2015    49 - Ook saneren kost geld - De vicieuze cirkel doorbreken. Ga er maar aan staan.

Latere aanvulling.
Ongeveer een jaar na dit vruchteloze schrijven vond ik op een site van GGZ Friesland een bericht met de veelzeggende kop - GGZ Friesland gaat strijd aan tegen vooroordelen

Strijd? 
Mag ik dan niet strijden, mag ik het dan niet ook een strijd noemen zonder een ...... genoemd te worden?

Het vervolg van het hieronder geciteerde bericht is voor mij van groot belang omdat het benoemd waar ik tegen en voor strijd, de effecten van wat zij de Tweede ziekte noemen, ik citeer de site -

Welke vooroordelen zijn er?
Onvoorspelbaar, onbekwaam en onaantrekkelijk: dat zijn de meest voorkomende en hardnekkigste vooroordelen over mensen met een psychische aandoening. Leren leven met schizofrenie, een manische depressie of andere psychische problematiek is al ingewikkeld. Helemaal wanneer je je ook nog eens moet wapenen tegen de vooroordelen en discriminatie van anderen. Stigmatisering en discriminatie zijn (al P.) een dagelijkse last voor mensen met een psychische probleem. (Laat staan daarbij ook nog deze vicieuze cirkel!P.)

Psychiatrisch stigma wordt ook wel 'de tweede ziekte' genoemd, omdat het stigma dat mensen moeten dragen soms meer belemmeringen opwerpt dan de aandoening zelf. Uit onderzoek blijkt dat vooroordelen het moeilijker maken om werk te vinden en te behouden, toegang te krijgen tot voorzieningen, woonruimte te vinden en relaties aan te gaan. Dat kan ernstige psychologische gevolgen hebben, een terugval in de hand werken en de bestaande gezondheidsproblemen verergeren. Stigmatisering en discriminatie belemmeren de maatschappelijke integratie en rehabilitatie van mensen met psychische beperkingen.

Wat kunnen we hieraan doen?
Pas als mensen weten dat ze vooroordelen hebben en daarmee het herstel van een ander in de weg zitten, kunnen zij dit gedrag veranderen. GGZ Friesland kiest daarom voor een bewustwordingscampagne: het onderwerp onder de aandacht brengen en de maatschappelijke discussie op gang brengen. Meer over deze campagne is te vinden via www.ggzfriesland.nl/vooroordelen



In 2017 zien we steeds meer voortschrijdend inzicht opduiken.
ook in de schuldsanering.  Armoede stress gaat een mens niet in
de koude kleren zitten, het brengt ook hersenschade aan.
Steeds meer instellingen gaan volgens deze inzichten werken.