Het werd eind 2012 heel goed en zeer leerzaam verwoord door Joost Zwagerman bij De Wereld Draait Door.
De link naar o.m. deze uitzending is naast nog meer relevante'leer- en inzicht stukjes' te vinden in/op een apart bord (zo heet dat bij deze club) op Peter van Loon's bijdrage op Pinterest, zeker 15 interessante borden. PETER VAN LOON DORDRECHT/PINTEREST
Zelf merk ik ook dat als je met veel lastige zaken van het leven worstelt je automatisch naar vergelijkingen en voorbeelden gaat zoeken, ik zou bijna zeggen; ,,Ken u klassiekers ''. Je zoekt naar meer houvast en meer begrip en je zoekt naar een luisterend en begrijpend oor. Desnoods, bij gebrek daaraan, in een verkapte vorm bij de mensen die lang voor ons leefden en die al lang niet meer onder ons zijn. Mensen die op een bepaalde manier, maar dan de hunne, in hetzelfde schuitje zaten (of zitten). In ieder geval zoek je naar houvast en probeer je van alles uit de kast te halen om de crisis zo goed mogelijk te hanteren, te managen.
Je wilt tegengas bieden aan die sombere gevoelens, gedachten die na en ondanks dappere strijd opeens wel heel krachtig opkomen. Het opschrijven van dit verhaal valt ook onder het tegengas bieden evenals menig andere oprisping van 'verzet' tegen de processen die het in de hand werken. Het zijn in ieder geval overduidelijke tekenen en bewijzen dat je het zelf nooit zomaar zonder slag of stoot zal laten gebeuren.
Je spiegelt je dus en omdat ik er de laatste dagen stevig mee worstelde denk je aan wat andere bekenden is overkomen. Wat kan de volgende stap of fase zijn als het niet verbetert. Dat is link en zorgelijk en zeker ongewenst. Misschien roep je wel niet hard genoeg of misschien doe je juist wel niet idioot genoeg om de ernst ook elders door te laten dringen.
Dan komen al snel die voorbeelden uit de Dordtse overlevering in beeld.
Mühlhaus vertelde erover en acht jaar jongere mevrouw Buytink - die hoorde het op haar beurt weer van haar vader - die het zelf, net als zijn tijdgenoten, met eigen ogen gezien en gehoord had.
 |
| Marinus Pieter Reus 1865-1938 landschap op Het Eiland van Dordrecht tekening krijt met een lichte wassing in sepia collectie P.v.L. |
Over de Dordtse schilderes Jo (Johanna) Larij 1881- 1941 die krijsend, als een kenau uit de ramen van haar huis hing en die iedere niets vermoedende voorbijganger uitmaakte voor rotte vis en erger.
Zij voelde zich kennelijk constant bedreigd.
Men wist later te vertellen dat zij last had van achtervolgingswanen.
Omdat zij in die geestesgesteldheid een gevaar voor zichzelf en haar omgeving betekende werd het een enkele reis Bergen op Zoom.
Zij voelde zich kennelijk constant bedreigd.
Men wist later te vertellen dat zij last had van achtervolgingswanen.
Omdat zij in die geestesgesteldheid een gevaar voor zichzelf en haar omgeving betekende werd het een enkele reis Bergen op Zoom.
Je denkt verder aan die bijzondere en meest oorspronkelijke onder de Dordtse Impressionisten Marinus Pieter Reus, wiens melancholie voor lange tijd (in zijn werk althans) een karakteristieke eigen kwaliteit was. Hij raakte steeds meer gevangen in zijn neuroses, werd steeds onbereikbaarder en raakte steeds meer van de wereld. Ook Marinus Reus ging op last van de gemeente Dordrecht richting Bergen op Zoom.Gelukkig voor Reus was hij al zo ver van de wereld geraakt dat het hem niet meer kon deren.
 |
| Reinier Willem Kennedy impressie van een park, olieverf/doek 51.2x 66.2 cm voorheen kunsthandel Simonis & Buunk, Ede |
Ook Kennedy moest op last van de Gemeente Dordrecht gedwongen die kant op.
Zelf achte Kennedy zich na verloop van tijd genezen en weer geschikt om uit de inrichting ontslagen te worden. Zijn verdere leven heeft hij aan alle mogelijke instanties hartverscheurende brieven geschreven om dat voor zichzelf te bereiken. Het is hem niet gelukt. Hij is in Bergen op Zoom overleden.
 |
| Kennedy op Vredenrust - de folder bij de tentoonstelling tot 25 september 2011 in Bergen op Zoom A. Stanneveld die veel werk voor deze tentoonstelling heeft verzet is bezig met een uitgebreide studie naar het leven en werk van deze kunstenaar. Heeft u werk of interessant materiaal m.b.t. Kennedy dan kunt u met haar contact opnemen, het wordt uiteraard bijzonder op prijs gesteld en alles zal vertrouwelijk behandeld worden. contact A. Stanneveld email hortensiabenb@kpnmail.nl |
Kennedy is op Vrederust door blijven werken en heeft er de natuur in de directe omgeving, maar ook zijn medepatiënten vereeuwigd. Na zijn dood ging het werk dat hij achter liet naar de Gemeente Dordrecht, ter vergoeding van de door de gemeente gemaakte verpleegkosten.
Jarenlang lag veel van zijn kunst onbeheerd op een zolder van het stadhuis. Menig Kennedy is in die periode illegaal van die zolder verdwenen - teveel mensen konden er zonder controle in en uit lopen.
Hoe vaak ik niet gedacht heb; ,, Die is vast van de zolder!'' als er weer ergens een Kennedy opdook. |
| Marinus Pieter Reus 1865-1938 de antiekhandelaar Jaap Schotel en de kunstenaar Leen Verhoeven krijttekening/papier collectie P.v.L. |
 |
| ken uw klassiekers een stapel boeken handelend over de (kunst)geschiedenis van Dordrecht + wat zelfgemaakte kaarten - Dordt in beeld weet u dat u door een afbeelding aan te vinken u de afbeeldingen kunt vergroten? in de meeste gevallen zelfs tot twee keer toe zo is het geen enkele moeite de titels op de rug van de meeste boeken te lezen |
Het is in dit beroep toch een veel voorkomende problematiek en misschien kunnen we zelfs wel van een beroepsziekte spreken, wat niet zo vreemd is. Kunstenaars zijn over het algemeen vaak gevoelsmensen.
Een aantal jaren geleden sprak ik de echtgenote van één van de vakgenoten die het is overkomen. Zij was dus een getuige - iemand die het meebeleefde en van 'buitenaf' kon observeren. De bitterheid over de omgeving en de mensen. Over de mensen die wel empathie kunnen opbrengen en betonen voor iemand die zijn been heeft gebroken of anderszins bevatbaar, maar die niet of rampzalig reageren bij een aandoening en problematiek als deze. Heel gemakkelijk roept men; ,,Laat je helpen en zoek hulp! - ,,Neem desnoods een pil!'' Men denkt dan aan het professionele circuit. Een circuit waar men het maar al te graag en al te snel en veel te makkelijk op afschuift. Dit terwijl de/een omgeving vaak van zoveel verschil kan zijn.
Maar men schuift het liever van zich af en onderschat het schromelijk. Heel vaak is het terug te voeren op onwetendheid, maar ook op misvattingen en vooroordelen en helaas ook op het ontbreken van goede wil.
Wie kent niet de geschiedenis van Vincent van Gogh, al veel minder bekend is die van Nicolas de Staël die zich in een moment van wanhoop uit het raam van zijn atelier in Antibes stortte - Jules Pascin hing zich op de Indiaanse manier aan de deurknop op. Er zijn zoveel voorbeelden te noemen van creatieve personen die worstelen. Denk aan de Franse beeldhouwster Camille Claudel en de speelfilm die over haar leven is gemaakt.
Er is heel vaak het achterafverhaal, - als ze toch dit of als ze toch dat hadden.... Een ongeloofwaardige is natuurlijk; ,,We zagen het niet aankomen en waarom heeft hij/zij niets gezegd?''
Men vergeet voor het gemak dat men vaak niet wilde luisteren en niet wilde zien.
Dit is allemaal best zware kost, maar het hoeft niet zo moeilijk te verteren te zijn en het hoeft zeker niet altijd zo zwaar te worden.
Empathie is bijvoorbeeld al een zeer belangrijk, maar helaas ook een vrij zeldzaam, recept. Laat u eens informeren, want de omgeving kan zonder het te beseffen ernstige schade aanrichten.
Er bestaat een patiëntenwijzer die over dit ernstige probleem handelt, er is op het internet heel veel na te lezen, maar geef deze mensen die vaak buiten hun schuld om in deze positie zitten niet zomaar bij voorbaat op.
Het zijn de kleine dingen die het doen. Daar begint het vaak mee. Geef de mensen de kans om er (grotendeels) zelf uit te komen maar stop ze niet in het isolement, haal hen er juist uit en stigmatiseer hen niet!
 |
| officiele patientenwijzer. Ben nooit zo gelukkig geweest met deze informatie omdat het zo globaal is dat het eerder stigmatiseert dan dat het begrip opwekt/mobiliseert. Ieder verhaal is anders, ieder mens is anders. bron com-memt.be |
 |
| rechts uitgave Dordrechts Museum bij de Reinier Kennedy tentoonstelling in met enkele geciteerde passages uit zijn brieven links - de stad die hij zo miste |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten