55 - Laakbaar, een begrip dat ineens met stip in de mode is.

''De publieke opinie en de politiek lijken nu rijp voor verandering!'' ''Het is misschien niet strafbaar, maar het is wel laakbaar!''
De Panama Papers hebben wel wat losgemaakt .........

Als men het maar in de eigen portemonnee denkt te voelen dan staat men in verontwaardiging op.

Dit is wat geen eerlijke kans krijgt zich door te ontwikkelen
omdat het niet in een gezonde situatie schijnt te mogen
terwijl de belofte er wel degelijk is.

""Doordat de rijken via slimme wegen de belasting (kunnen) ontwijken moeten de minder gefortuneerden meer belasting betalen!'' ''Schande!''  Ik heb het al menig journalist, econoom en politicus horen zeggen, en het mechanisme lijkt me ook duidelijk en nogal voor de hand  liggend.
Dat dat na 2008 nog steeds kan klopt niet.
Als de gezamenlijke wereldpolitiek nu eindelijk eens en bloc opstaat om er ook echt iets aan te gaan doen mogen ze wat mij betreft aan de hacker(s?) die dit naar buiten brachten een dikke Nobelprijs verlenen.
Voor mijn part die voor de Vrede, want minder zichtbaar onrecht maakt minder ontevredenheid bij de potentiële kiezer, geeft meer stabiliteit in de politiek en wereld en vanzelf minder conflicten omdat meer tevredenen minder vatbaar zijn voor de manipulatie door dubieuze volksmenners zonder eigen realistische oplossingen.

Onverschilligheid is als het ijs aan de polen; Het doodt alles. (Balzac)

Ik onderbreek dit bericht voor een huishoudelijke mededeling: - Om dit bericht beter te kunnen plaatsen zou men eerst bericht 50 moeten lezen, en nog beter daarna de volgenden tot dit bericht 55.
Verder staan er al sinds lang twee pagina's op dit blog, één die op een creatieve manier vele van de ongelukkige soep aan, door vooroordelen gestuurde, 'foute' gedragingen bij elkaar plaatst en één die al heel lang om een soort begin en, ideaal, om een soort Marshall-plan vraagt. In de tekst is te lezen dat ik niet overvroeg. (via pagina's in de rechterkolom) 

Meten met twee maten, misschien wel meer.

Voorlichting in deze vindt geen vruchtbare bodem
daar gaat het in mijn tuin, en vooral in de potten,
heel wat beter, daar is wel sprake van
loon naar werken.

Laten we die verontwaardiging nu eens op een heel ander onderwerp los dan is die ethische moraal opeens weer opvallend ver te zoeken en komt de eerder nog verontwaardigde persoon ineens niet meer overeind over dit onrecht, over deze misstanden.
Ineens bedient men zich maar weer al te makkelijk van wijdverspreide misverstanden en vooroordelen, van misvattingen die medemensen door de jaren heen door zoveel (vaak onherstelbare) schade kunnen berokkenen.
Het komt geen moment bij hen binnen dat hier misschien wel sprake zou kunnen zijn van een, minimaal, net zo schadelijk en net zo in de praktijk laakbaar gedrag.
Stigmatisering en indirecte buitensluiting van een grote groep mensen.

Geen effectief gehoor vinden.

Toen ik vorig jaar geblokkeerd zat, mede
 omdat het kwartje elders ook toen niet
wenste te vallen, en de vicieuze cirkel
zonder discussie intact bleef ging ik
vanuit een win win visie  lijsten maken

Ik heb er zelf al veel en vergeefs over geschreven en een niet te tellen aantal signalen over afgegeven, maar het bouwwerk van de ontkenning en gemakzuchtige onderschatting is te diep ingesleten in het gedrag en denken in deze richting, en in de collectieve beeldvorming.
In plaats van het spreekwoordelijke warme bad zet men je in de kou en keert men zich af, en blijft ook veraf.

Als men een spook negeert wordt het groter. (Groenlands gezegde, bron Borgen)

In het voorgaande bericht 54 citeer ik de site van GGZ Friesland, die noemen het fenomeen 'de tweede ziekte'
Ik herhaal wat ik daar schreef; 'Ieder individueel verhaal is weer anders dan het verhaal van anderen.' Hen als groep te behandelen is al zo unfair en zo ongepast.

Wanneer men er dan al over spreekt, spreekt men er veel makkelijker onnadenkend en onbewust taboe bevestigend over dan taboe doorbrekend. 
Toch is dit laatste waar het probleem om vraagt, ja, om bedelt, zelfs wanhopig om smeekt, telkens weer.
De publieke opinie is hier bij lange na nog niet rijp voor verandering, zelfs niet voor milde geleidelijke verbeteringen. Hoe zit het bij de lezer?

Je kunt blijven praten als Brugman, als men alles eenvoudig weg negeert, niet goed luistert, vanwege het verkeerde beeld niet durft en/of botweg weigert, en verder omdat men in het achterhaalde gelijk denkt te staan ,,,,,,,. het zet geen zoden aan de dijk.

De vicieuze cirkel waar ik al zo lang over spreek, maar vooral eenzaam tegen vecht (mede vanwege bovengenoemde factoren) had al vele jaren lang en breed ver achter me/ons kunnen liggen.
Nu wordt die nog steeds in stand gehouden en telkens weer gevoed met zaken die in een neerwaartse spiraal, die nu eenmaal met een vicieuze cirkel met Piramide van Maslov elementen gepaard gaat, meedoen en zo hevig tegenwerken.

Meteen in het begin al waarschuwde
ik mijn naasten, de eerste linie, voor
het door deskundigen aangegeven ge-
vaar voor misvattingen, dat het gedrag
 gestuurd door die misvattingen een
'patiënt' in het totale isolement kunnen
duwen. Het is toch zeker mensenwerk!
Dus koos men voor de bakerpraatjes,
het ernstig beschadigende vooroordeel.
Het vervolg is geschiedenis, daar
wil overigens ook liever niemand
verder (meer) het fijne van weten.
Gevolg, we zijn al vele jaren 
totaal gebrouilleerd, want familie met
vooroordelen en gemakzucht weet het
lelijk te verstoren en te bederven en
hecht liever aan het eigen onbegrip.

Het probleem aan de voorkant aanpakken.
Je hoort dat vaak in ambtelijke en bestuurlijke taal, Je moet het probleem niet aan de achterkant aanpakken (de ineffectieve gewoonte) maar aan de voorkant (het heldere inzicht na vaak veel te lang verspillen van kostbare tijd en schaarse middelen)
Dat eerste roep ik al droevig veel jaren maar men komt, als men al komt, steevast met verschillende vormen van het laatste maar vraagt nooit in alle rust naar wat hij of zij in deze zou kunnen, zou moeten doen. 
Daar wist ik al die tijd als ervaringsdeskundige wel een stel bruikbare adviezen!
Dat geen gehoor vinden heb ik de laatste maanden weer bijzonder pijnlijk en contraproductief ondervonden, vandaar dat ik nu weer voor het onmogelijk moeilijke blok sta.
Niet te overziene schade, schade die vermeden had kunnen worden zeker analytisch gezien en met kennis van de achtergronden, 
Het had voorkomen kunnen en moeten worden!

Citaat; De man, de man, hij ziet altoos meteen oplossingen zonder eerst goed stil te staan bij het probleem.

Dit plaatje, de veelzeggende buitenkant
van een boek, gebruik ik vaak om een
feit tot mensen te laten doordringen,
maar men kiest er voor om dit feit
te negeren waardoor men ook geen
besef inruimt dat dit in deze buiten-
gewoon onhandig blijkt te werken.
Geen getuigen geen getuigenis.
Wat niet gezien wordt bestaat niet.

Dat in een isolement raken gaat volgens een morbide combinatie van de stigmatisering, die juist bestreden zou moeten worden, en de wetten van een vicieuze cirkel. Men ziet uitsluitend wat men wil zien, heeft geen weet, laat staan oog voor het oorzaak en gevolg verhaal en kiest maar al te snel en makkelijk de (te kortzichtige) weg van de minste weerstand, niet nalatend juist dit nu de 'patiënt' te verwijten en stevig in de schoenen te schuiven.
Omdat zij die het stigma plakken en doorgeven, niet geremd door enige achtergrondkennis en beschaafde compassie, er snel bij zijn de zoveelste schadelijke dooddoener eruit te flappen en dit ook nog te pas en te onpas voor anderen weten te herhalen om hun gelijk te halen en het geweten te sussen, moet de in een onmogelijke kwetsbare positie zittende "patiënt' dit wel corrigeren.....  
Maar die krijgt daar in de huidige compleet scheve verhoudingen nooit of zelden nog de gelegenheid voor/toe.
Keer op keer wordt het isolement zo nog dieper en worden de mogelijkheden voor het omgekeerde beperkt en of verspeeld, er wordt nog meer gestigmatiseerd want er is steevast veel schadelijke collateral damage, en het is altijd weer de 'patiënt' die telkens weer op de blaren mag gaan zitten
Niemand realiseert zich dat men onbewust of willens en wetens bijdraagt aan een selffulfilling prophecy.
Krijgen de kortzichtigen die niet verder dan hun neus keken op deze dubieuze wijze toch weer de bevestiging van hun vooroordelen en weer hun twijfelachtige gelijk.

Dat alles zou men als men er een ethicus naar zou laten kijken ook laakbaar mogen noemen en menig kortzichtig onnodig beschadigend gedrag laakbaar en moreel verwerpelijk omdat het ook anders kan en zeker anders zou moeten, net als in de kwestie van het bovenstaande Panama papers voorbeeld.
De aangerichte schade overstijgt ruimschoots de individuele schade aangericht door de belasting ontwijking.
Laat men er overigens een cynicus op los dan zegt die; - Waarom zouden we, het is is toch niet mijn/ons pakkie an - dat lieve mensen is nu laakbaar.

Wat ook zo contra-productief werkte is het verschijnsel dat sommigen toch eerst weer de onbedwingbare impuls niet kunnen bedwingen bij de schrijver van dit bericht weer wat vliegen af te willen vangen,
Sta nu eens even stil bij het overdenken van het volgende;
Een kat in het nauw maakt misschien rare/vreemde sprongen, ..... kruip nu eens in de huid van de kat - Vanuit de situatie van de kat zijn het ineens volkomen logische en makkelijk te verklaren en nog makkelijker te begrijpen sprongen, bovendien steelt en fraudeert hij niet, liegt hij niet en overdrijft hij niet.
Maar de oppervlakkige, vrijwillig niet ingevoerde, ziet alleen een kat die verwijtbare sprongen maakt en stelt daar zijn of haar 'sancties' tegenover, onder het beruchte motto; ''Dan moet hij het allemaal zelf maar weten!''

 ......er is alleen nooit een vangnet, een wingman, een middenvelder met de punt naar achteren, wellicht een advocaat en/of pleitbezorgers die voor iedereen zichtbaar met visie en overleg een eerlijk tegengeluid weten en durven te laten horen.
Dat kan al zo simpel.
Het met de wereld delen dat hij wel degelijk binnen de omstandigheden goed bezig is.
Niet eerst weer opnieuw het paard achter de wagen spannen of niet opnieuw pas na de maaltijd met die mosterd komen.

Peter van Loon
Opkomende winterse bui.
Waterverf op papier.

De kat moet niet alleen zien te overleven (dat is al een ware kunst die alleen al een lintje en/of, meer waardering verdient), en overleven wil het ook, maar graag wel met opgeheven hoofd en niet bij voorbaat gebutst en schuchter vanwege  het eeuwige vogelvrij zijn vanwege het eeuwige stigma ......  dus liever zonder dat stigma, liefst ook met gelijke, eerlijke wapens en kansen, ..... verder!

Meer, vanwege de samenhang, in bericht 50, 52, 53 en 54 of probeer de tags aan de rechter zijde of de labels hieronder, die zijn er al die jaren niet voor de sier maar geplaatst voor het gebruiksgemak ter voorkoming van het beruchte over het hoofd zien van.........
relevante informatie.

Pinterest  www.pinterest.com/petervanloon1

Facebook  FACEBOOK.com/PetervanLoonDordrechtN.L.

Facebook  

Telefoon  078 6145913

Bericht wordt nog verder bewerkt.

54 - Wat is uw tuin leeg ..... poging begrijpelijk opstekende depressie in toom te houden?

Dit zag een buurvrouw toen zij bovenstaande
opmerking over de lege tuin maakte.

Zo schijnbaar leeg is het aan het begin
van ieder seizoen, nu oogt het zelfs nog
extra kaal omdat ik vorig jaar vanwege de
toen heersende rupsenplaag al mijn
buxusplanten uit mijn tuin heb verwijdert.
Het voorste perkje werd door een laag
haagje  van die groenblijvers afgeperkt.

Nu niet direct omdat ik van die lentekriebels kreeg maar veel eerder omdat ik weer eens een dringende inhaalslag moet plegen ben ik de laatste dagen ook eindelijk weer wat meer buiten, vooral in de tuin bezig.

Dat heeft zoals zo vaak meer dan één voordeel - dat ik buiten kom/ben en nu toch eindelijk, na intensief eenzijdig aquarelleren en onwelkom gedoe met de gezondheid, weer meer in beweging en bovendien krijg ik er meestal in de loop van het tuin-seizoen zoveel voor terug, het oog wil ook wat, heeft daar zelfs behoefte aan.
In verschillende fasen een afwisselende bloemen- en zelfs geurenweelde waar ik en de passanten hopelijk vaak van zullen genieten.

De  Helleborus Oriëntalis
staat nog in volle bloei

Nog gisteren heb ik mijn hoge ligusterhaag een stevige snoeibeurt gegeven, dat geeft, kan ik zeggen, weer wat extra voldoening,

Ondanks dat mijn minivijver lek
raakte doet de Dotterbloem
het nog goed.

Ik heb daarmee weer meer structuur in de tuin, en dat is hard nodig want midden in de zomer kan het soms een behoorlijk quasi ongeordende wildernis zijn, en ik heb bij deze werkzaamheden ook geen al in de heg nestelende merels verjaagd.
De vogels zijn alweer even zichtbaar druk met het vizier op het nageslacht bezig dus dat wil ik vooral niet met mijn onrustige werkzaamheden verstoren.

Nu weer over de vicieuze cirkel.
Ik heb het op dit podium al vaak over de strijd tegen de vicieuze cirkel moeten hebben en ook deze bezigheden aan de tuin plaats ik in dit kader, want dit soort tuin is altijd zeer arbeidsintensief, maar het geeft daarvoor ook steeds weer veel van het soort waar een mens zeker niet slechter van wordt terug.

Het eerste streven voor de tuin is altijd opnieuw dat het geraamte van de tuin weer staat, dat de
paden goed zichtbaar zijn, het dorre en dode hout afgevoerd is, struiken rozen en bomen gesnoeid
zijn zodat die op hun moment weer mooi kunnen uitlopen ..en ja, dan is het aan het begin van de
lente wat kaal, maar in deze ogenschijnlijk kale en opgeruimde tuin kun je de beloften voor de
komende maanden alweer voorzichtig boven de grond zien komen. Je kunt zien welke oude plan-
netjes werden verstoord doordat de slakken er andere ideeën over hadden, tussen de stenen zie je
de vele planten en plantjes opkomen die liever daar dan volgens mijn plannen in een perk of
border wilden opkomen........ als je afleiding nodig hebt ..  de tuin levert tenminste.

Sneeuwklokjes, boshyacint, witte sierui allemaal
bolgewassen, maar ook teunisbloem, vrouwen-
mantel alles te gevarieerd om allemaal te noemen.
Het is wel weer veel extra werk, maar ik ver-
zamel steeds weer grote hoeveelheden planten
uit mijn tuin voor anderen. Deze oogst is voor
Ad bestemd één van mijn cursisten die sinds kort
een volkstuin heeft terwijl hij en zijn vrouw
tegelijkertijd enorm ingrijpende ontwikkelingen
moeten ondergaan en heel dapper zijn..
Er zal wat mij betreft voor hen nog veel meer
tuinspul volgen.

Ik had het eind vorig jaar voor mezelf zo realistisch en zo goed als redelijkerwijze binnen de gegeven omstandigheden mogelijk leek voor 2016 uitgestippeld.
En natuurlijk ging het zoals altijd onder die omstandigheden een aanmerkelijk stuk moeizamer en langzamer dan ik zelf veel liever wilde, maar er kwam hoe dan ook uiteindelijk een duidelijke, een weer positieve lijn in.
Dat was onder het juk van de vicieuze cirkel al een heel en veel te zeldzaam ding waar ik dan ook behoorlijk veel optimisme dat het in 2016 anders zou moeten kunnen gaan aan ontlede.


De keren dat het er echt op aan komt blijkt steeds weer dat men zijn huiswerk niet goed gedaan heeft en/of zijn/haar huiswerk zelfs niet naar behoren wenst te doen.

Nog meer groen, dat later in het jaar al
volop zal bloeien, voor mijn cursist.

Men denkt het over het algemeen met een teveel aan verkeerde aannames af te kunnen en men luistert en verstaat over het algemeen niet of verbazend slecht.
Dat kan in de meeste gevallen niet anders dan onwenselijk, onpraktisch en bijzonder schadelijk zijn.

Peter van Loon
Telefoon 078 6145913

Midden in het seizoen
zal alles er uitbundig
bijstaan en heeft het wat
van een cottagetuin.

Bericht 50 op dit blog geeft al zo lang het er staat meer achtergronden bij het fenomeen van de genoemde vicieuze cirkel.
Bericht 52 is een poging d.m.v. de tuin als metafoor meer duidelijk te maken dat het gevecht binnen de vicieuze cirkel vanuit het isolement veel inzet vergt maar zo zonder ruggensteun griezelig weinig oplevert.

''Ik ben al 38 jaar getrouwd, dat betekend dat ik al 38 jaar in de rug gedekt wordt.'' - uitspraak van Johan Cruijf.

Nog een perkje dat mo-
menteel nog bijzonder
kaal oogt, zeker zonder
de  buxusbol die
linksboven stond. 

Najaar vorig jaar vond ik toen ik googelde - vooroordelen rond depressie - op de site van GGZ Friesland de volgende kop : GGZ Friesland gaat strijd aan tegen vooroordelen.
Het dateerde alweer van maart 2014, maar het ging me om het volgende dat actueel blijft, en ik citeer de site........

Welke vooroordelen zijn er?
Onvoorspelbaar, onbekwaam en onaantrekkelijk: dat zijn de meest voorkomende en hardnekkigste vooroordelen over mensen met een psychische aandoening. Leren leven met schizofrenie, een manische depressie of andere psychische problematiek is al ingewikkeld. Helemaal wanneer je je ook nog eens moet wapenen tegen de vooroordelen en discriminatie van anderen. Stigmatisering en discriminatie zijn een dagelijkse last voor mensen met een psychische probleem.

Hier denken mensen nu
dat doordat ik de tuin doe
alles weer de goede kant
op gaat en dit hun 'passief
toekijken van nul en geen
 invloed laat zijn.
Dat is een denkfout.

Psychiatrisch stigma wordt ook wel de 'tweede ziekte' genoemd, omdat het stigma dat mensen moeten dragen soms meer een belemmering opwerpt dan de aandoening zelf. Uit onderzoek blijkt dat vooroordelen het moeilijker maken om werk te vinden en te behouden, toegang te krijgen tot de voorzieningen, woonruimte te vinden en relaties aan te gaan. Dat kan ernstige psychische gevolgen hebben, een terugval in de hand werken en de bestaande gezondheidsproblemen verergeren. Stigmatisering en discriminatie belemmeren de maatschappelijke integratie en rehabilitatie van mensen met psychische beperkingen.

Wat kunnen we hieraan doen?
Pas als mensen weten dat ze vooroordelen hebben en daarmee het herstel van een ander in de weg zitten, kunnen zij dit gedrag veranderen. GGZ Friesland kiest daarom voor een bewustwordingscampagne: het onderwerp onder de aandacht brengen en de maatschappelijke discussie op gang brengen. Meer over deze campagne is te vinden via www.ggzfriesland.nl/vooroordelen

Citaat van een belangrijk
denker en staatsman.

Niemand had en
heeft die moed getoond
of die moeite genomen.

Bij de beschrijving van de zich in ernstige en kwalijke mate afspelende problematiek van 'de tweede ziekte' met haar in het stuk in feite nog maar summier genoemde gevolgen herken ik buitengewoon veel van datgene waar ik tegenaan blijf botsen en ik bedenk met spijt; ''Waarom kwam deze wetenschap niet veel eerder, juist ter ondersteuning en verduidelijking van mijn strijd voor overleving en wederopstanding (zo noemde ik het al die tijd) binnen mijn situatie op ons pad?'

Sit down and listen als iets al die tijd zelden of nooit effectief gebeurde dan is het wel datgene Winston Churchill hier opwerpt.
Mijn analist-light noemde het al een heel bijzonder ding dat ik als 'patiënt' ook nog eens voorlichting gaf terwijl dat in de eerste plaats toch niet de rol van de patiënt zou moeten zijn.

De situatie moet wel geregeld tot
pure wanhoop en een sterk gevoel
van machteloosheid  leiden.

Bizar en onrechtvaardig.
Ook niet de rol dat de patiënt zich vanwege de ingrijpende gevolgen van deze dwaling van het lot om überhaupt iets positiefs los te maken dan alleen maar stilzwijgen en onverschilligheid zich nog steeds bij het gebrek aan betere alternatieven steeds weer en publiek moet verdedigen en verantwoorden, en dit zonder enige geloofwaardige effectieve rugdekking.
Dat gaat weer gepaard met alle eerder in bericht 50 beschreven negatieve impact van dien terwijl het zinvolle gesprek en de zinvolle stellingname altijd maar weer opnieuw, misschien o.a. juist vanwege dat stigma-plak-gedrag, cynisch en effectief vermeden werd (en evengoed nog steeds actief gemeden wordt).

Om de patstelling wat beter
te duiden laat ik vaak een versie
van de piramide van Maslov zien en
vraag ook of men daarmee bekend is
maar men heeft het kennelijk zo
vanzelfsprekend goed dat men de
empathische vertaalslag binnen deze
problematiek  niet werkelijk kan maken.
Men weet het zich niet voor te stellen.

Dit had dan steeds weer opnieuw het wrange gevolg dat die grote inspanningsslagen van mij tot voorlichting en het creëren van juist meer begrip en morele steun in de rug als paarlen voor de zwijnen werden, en dus uiteindelijk steeds weer juist averechts, bleken uit te werken.
Dat dit natuurlijk weer niet echt bevorderlijk werkt(e) voor het optimisme van de voor betere levenskwaliteit en eerlijke en gelijke kansen ijverende partij zou overduidelijk moeten zijn.
De persoon die in zo'n vicieuze cirkel van eroderende krachten gevangen zit is in de praktijk volkomen vogelvrij.

Op Pinterest voer ik een bord met vele toepasselijke teksten, links naar o.a. programma's op het net of de t.v. met verhelderende inzichten die met dit gevecht tot minder onbegrip te maken hebben, die helpen tot sneller begrijpen te komen ter ondersteuning van mijn betogen, tipte ook al vaak mensen direct mondeling, per mail of op Facebook........ resultaat nul komma nul. Dat zegt veel, zo niet alles.
En de nuchterheid gebied te zeggen dat je zonder middelen en zonder begrip niet ver komt.
De Tour wacht op niemand. (geld niet alleen voor de Tour)

Ruim twee weken geleden stuurde ik de mensen in mijn zeer kleine kring nog een verzoek per mail om te supporteren etc. met daarbij ook de links ingebouwd naar dit blog, Facebook, Twitter vergat ik, Pinterest en ik meen mijn website, (tussendoor - er waren en zijn teveel niet verbonden geïsoleerde eilandjes van kennis en van getuigen die beter zouden moeten weten en kunnen maar daar in effectiviteit weinig slims mee doen -  die niet met en aan elkaar en de buitenwereld ook de positieve kanten, die er ook in veelheid zijn, laten zien en uitwisselen - als ik dat allemaal tegelijkertijd zelf moet blijven bedienen en onderhouden en stimuleren dan zal ik nooit meer een penseel vasthouden!) ik vertelde in die mail opnieuw dat het in mijn penibele situatie zoveel beter is bij vragen het middel van de menselijke stem te gebruiken en niet de ontoereikende afstandelijke rot gewoonte het te mailen .... voor mijn gevoel heb ik dat al honderdduizend keer uitgelegd...... er gebeurde niet veel op één na, maar die deed dat ook weer hardnekkig per mail.

Weer had ik omdat het moest mijn nek uitgestoken en weer was de effectieve reactie of opbrengst ... een doodzwijgen.
Doodzwijgen betekend in de praktijk dood laten bloeden, een middel waar veel instanties en personen die veel machtiger staan zich (wel of niet bewust) van bedienen.
Er is weinig meer vernederend dan om de restjes van andermans aandacht te moeten bedelen en jaar na jaar doodzwijgen en onkunde te ontmoeten.... om het niet zwaar te zeggen; ''Daar wordt een mens niet vrolijk van!''
De Paasdagen waren geen feest.

Er werd zelden goede effectieve moeite gedaan te verstaan, en juist dat verstaan kan onder een gunstig gesternte tot het juiste handelen leiden en uiteindelijk bij het voor handen zijn van de geschikte voorbeelden zelfs tot een veelvoud daarvan.

Met de haast die 'men' maakt en maakte is iedereen te-
gen  de tijd dat het kwartje eindelijk ergens op de
goede manier valt seniel en hoogbejaard, of al lang en
breed van deze wereld  verdwenen, en  je stelt vast; 
'Nu hoeft het allemaal niet meer,
nu is het als mosterd na de maaltijd.!'   
Wel een onnodige verspilling.

Analyse-light.
Ik ben zelf natuurlijk uiteindelijk mijn beste analist en uiteindelijk ook in veel van deze kwesties mijn en uw beste raadgever, okee men luistert liever niet of zelden goed en blijft veel liever onderschatten en vraagt nog veel minder, - vooral niet naar wat ik als ervaringsdeskundige aan kennis en visie in te brengen heb, maar ik moet, wil het patroon zich niet in een zoveelste negatieve variant herhalen, wel naar de signalen luisteren.
Het dreigde weer verkeert te gaan, het ging bijna verkeert.

Mag nu van mezelf even mijn geduld verliezen.
Daarom voor onbepaalde tijd uit met de contraproductieve redelijkheid, uit met het begrip voor andermans in gebreke blijven - zoals ik al eens dit citaat op Twitter de wereld inzond; 
''Je kunt van een kunstenaar toch niet gaan verlangen dat hij redelijk is!''

In de praktijk van de vicieuze cirkel
werkt  het toch vooral als in
deze herkenbare cartoon.

Ik zond subtiele (nood)signalen en ondersteunende overpeinzingen met en rond die signalen uit, ik mailde de lessen voor vorige week af en bleef in mijn genoeg is genoeg woede=kracht die ik als steun op dat moment bitter hard nodig had, liet de frustratie en veel dat frustreert even niet toe, meer op afstand, opende daarom ook geen mails meer en focuste me op het behouden en hervinden van mijn kracht - een kracht die ik weer wil en moet voeden voor het vervolg, 
Want als het er uiteindelijk op aankomt substantiële vooruitgang te veroveren en onherroepelijk verval te stoppen dan blijkt helaas toch telkens weer dat ik het, wanneer het er werkelijk toe doet, extreem alleen moet doen. Pappen en nathouden werkte nooit .... werkt nu nog minder.  
Goede wil alleen, dus zonder visie, kun je niet eten en schilderijen die niet gemaakt zijn kun je niet verkopen.

Op dat wat je niet hebt opgebouwd kun je niet terugvallen. (of op rekenen.) 
(Mensen, middelen, begrip)

De man, de man, hij ziet altoos meteen oplossingen zonder eerst goed stil te staan bij het probleem.


Facebook  FACEBOOK.com/PetervanLoonDordrechtN.L.

Pinterest   pinterest.com/petervanloon1

Telefoon    078 6145913


Wordt mogelijk nog verder opgebouwd, maar er gaat niets boven goede productieve  gesprekken.