Niemand ziet of snapt de onmogelijke spagaat waarin je moet treden om alles te bedienen, om actief bezig te blijven om het toeval een behoorlijke hand te helpen, om de neerwaartse spiraal af te remmen en waar ruimte dit liefst zo snel en effectief mogelijk om te keren.
 |
| Met één of meer getuigen zou het verhaal al anders zijn verlopen. Roddel en achterklap zal er altijd zijn maar nu is het wel heel eenzijdig en afhankelijk van de willekeur van der- den. Een getuige die ge- tuigt kan een zetje in de goede richting geven, iets dat nu totaal afwezig blijft. |
Het is eigenlijk een dooddoener, en daar moet je ernstig mee uitkijken, maar eigenlijk moet je hierin het nodige aan geluk hebben. De juiste mensen, met de juiste instelling en invalshoek, op de juiste plek op het juiste moment.
Het tegendeel gebeurd vaak.
Er zijn maar weinig gebieden waar de vooringenomenheid bij voorbaat zo om de hoek komt kijken dan juist wanneer het woordje depressie er bij om de hoek komt kijken -- talrijke vooroordelen, neerbuigende houdingen - automatisch opgeroepen en aangestuurd door hardnekkig sterke vooroordelen, meestal voortkomend uit onwetendheid en een stuitend gebrek aan achtergrondkennis en empathie, stigmatisering, de vele ingesleten slechte en verkeerde gewoontes, de verleerde goede gebruiken, het vaak botte, soms vilein direct afpoeieren en afkappen om er weer zeer snel vanaf te kunnen zijn -- dat alles zo stellig en zo sterk met elkaar verweven dat dat het begrip voor deze mensen en de bereidheid en het geduld om binnen de situatie tot waarheidsvinding te komen lelijk in de weg staat Het hoeft hier verder geen extra betoog, dat is zeer schadelijk.
Ook zo kwetsend en schadelijk dat het nog eens extra in de hand werkt dat de mensen waar het hier om gaat en die om welke oorzaak dan ook deze grote pech hebben, uit zelfbescherming in hun schulp kruipen en/of zelfs in hun schulp en het isolement worden gejaagd, er ronduit toe worden veroordeeld. Dat gaat heel ver en dat gaat ook vaak heel diep.
In de voorgaande berichten citeer ik uit het persbericht van GGZ Friesland met de veelzeggende kop; GGZ Friesland gaat strijd aan tegen vooroordelen.
Laten we meteen zeggen - waar ik van spreek is geen aanstellerig verzinsel maar een extra last waar mensen met een vorm van psychiatrische aandoening/trauma ook nog eens tegenaan moeten boksen.
De belemmeringen die in ruime zin door de maatschappij, en dat zijn wij toch allemaal samen, worden opgeworpen, het stigma dat wordt geplakt, het werpt nog meer belemmeringen op, vaak meer dan de oorspronkelijke aandoening zelf. Uit onderzoek blijkt dat vooroordelen het moeilijker maken om werk te vinden en te behouden, toegang te krijgen tot voorzieningen, woonruimte te vinden en relaties aan te gaan. Dat kan ernstige psychologische gevolgen hebben, een terugval in de hand werken en de bestaande gezondheidsproblemen verergeren. Stigmatisering en discriminatie zijn een dagelijkse last voor mensen met psychische beperkingen.
Laten we zien, er zit een duidelijke teneur in de problematiek, er zijn parallellen en verschillen, geen mens is hetzelfde, geen situatie is gelijk maar GGZ Friesland schrijft ook, en dat is een/het pleidooi;
'Pas als mensen weten dat ze vooroordelen hebben en daarmee het herstel van de ander in de weg zitten, kunnen zij dit gedrag veranderen.'
Het begint met luisteren en met goede wil.
Maar je kunt ook al meteen met het begin van het begin beginnen. De Nederlandse taal barst van de spreekwoorden en gezegden die het ons al eeuwen lang leren en vertellen, 'Als het kalf verdronken is dempt men de put' 'Gedeelde smart is halve smart' 'Hij/zi is Oost-Indisch doof' - voor het gebruik in mijn struggle for rivival (survival klinkt zo zwaar) leende ik uit de Deense serie Borgen een zeer toepasselijk Groenlands spreekwoord: Als je een spook negeert wordt het groter.
 |
| Franciska (Tikky) Buytink (1915 - 2008) Zelfportret 24 x 18 cm olieverf op marouflé onder - Tikky Buytink geschilderd in de tuin van Aad (Arij) Zwart in Woerden door Daan Mühlhaus  |
Ik leerde ervan en we herkenden een wereld zonder er teveel woorden aan te hoeven verspillen.
Een probleem signaleren, herkennen en erkennen is het begin van de oplossing.
Dat is misschien eveneens een volkswijsheid, maar ook een rode draad bij wetenschappers en grote geesten, het begin van grote doorbraken.
De toevallige omgeving.
Ik wil het hier nog over mijn lessen, mijn leerlingen/cursisten hebben, over de lessen en ervaringen over zwart- wit. Over oogkleppen en hartleersheid en kortzichtigheid, over the way to the hell that is paved with good intentians.
'Nee, jij bent altijd zo positief en enthousiast tijdens de les, jij kunt onmogelijk last van depressie hebben!'
Wordt verder vervolgd.
Ik ben nog lang niet klaar met deze tekst, en niet klaar met de boodschap van deze tekst. Maar er staat zoals steeds al zoveel in dat een goede verstaander er al heel veel uit kan halen.
Aan de onmogelijke spagaat dat ik niet overal tegelijk kan zijn, en dat ik tijd, handen en voeten (en middelen!) te kort kom om ..., -- aan de vrijblijvende formule kan men zien dat ik de mensen er niet persoonlijk mee lastig val, me niet rechtstreeks opdring, ik laat ruimte, men kan zelf kiezen onwetend of meer wetend te worden, verschillig of onverschillig te zijn, slim of onnozel te doen, cynisch of ruimdenkend te zijn.
E-mail peter1959.2009@hotmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten