52 - Het tuinieren, mijn tuin als metafoor bij de uitleg, vicieuze cirkel.

Zo vroeg in het voorjaar kun je je
amper voorstellen of en wat er uit
die nietige en kwetsbare zaailingen
 zal gaan groeien.

Zaak is voor de tuinman er, zeker
in het begin, goed voor te zorgen.
Regelmatig water geven, geen te
harde waterstralen, bescherming
tegen gulzig ongedierte, nachtvorst.
Stokjes en geleiders om het fier
overeind te houden, selectie als
het teveel van het zelfde is en
variatie zodat er toch steeds weer
iets in bloei staat, lang nadat de 
vroege bloeiers  uitgebloeid zijn

De afgelopen dag las ik mijn tweets en posts van het afgelopen jaar er nog eens op na.
Ik las nog eens terug hoezeer ik er intensief in tekst en beeld voor bleef ijveren omstandigheden te organiseren waar zowel ik en de schilder in mij baat bij hebben.
Met al die niet aflatende inzet had dat om deze tijd, mits het in vruchtbare aarde was gevallen, al de nodige zichtbare resultaten op kunnen, ja zelfs op moeten leveren.
Er hadden al, dankzij alle inspanningen op meerdere fronten, de eerste zoete vruchten van die gecombineerde inzet geplukt kunnen worden en ik had al een, nu zo node gemist, stuk verder kunnen zijn.
Dit met de uitstraling en de uitwerking die daar automatisch bij komt kijken (zie voor meer begrip bericht 50)
Zelfs bij de vele sceptici, twijfelaars en betweters had ik aan de hand van de voorliggende bewijzen en met de eerste voorbeelden in de hand een stuk van hun schadelijke scepsis weg kunnen nemen.

Een voor de hand liggende vergelijking.
Als ik mezelf weleens op afstand bezig zie dan gaan mijn gedachten automatisch naar de vergelijking met de tuinman, die ik privé ben, en mijn werkzaamheden voor een inspirerende tuin die gedurende het lopende seizoen veel gezonde afleiding bied.

Vorig jaar besloot ik halverwege het jaar de tuin de tuin te laten, mezelf op te sluiten, de sleutel te verstoppen en me nog maar op één aandachtsgebied te focussen , het schilderen.
Gedurende het late voorjaar en de zomermaanden werkte dit voor het schilder proces maar het is amper te geloven hoe snel de tuin toen een chaotische wildernis werd.

In het begin van de afgedwongen
periode in 2014 concentreerde
ik me vooral op wolken en op
wolkenpartijen met verwaar-
lozing van de landpartij, 
als ware het bijna een abstract
schilderij.

Deze tuin kan absoluut niet zonder haar bijsturende en al improviserende tuinman.

Eind augustus begon de buitenwereld weer om mijn aandacht te vragen - ,,Peter wat doe je met de lessen?''

(Nog niet afgemaakt bericht.)

Peter van Loon
Landschap met wolken (detail)

In het vroege voorjaar kun je je nog moeilijk voorstellen dat de tuin zoveel maanden
later een uitbundige bloemenweelde gaat geven. Deze foto is overigens van 2012, hier zie
je niet dat het vanaf de nazomer van het vorige jaar een onoverzichtelijke warboel werd
waar dit jaar extra tijd voor werd verlangd om het weer op orde te brengen.
De tijd ervoor was er in feite niet, maar ik maakte er tijd voor, eenvoudig vanuit
het vertrouwen dat de tuin me later weer mijn 'pleziertjes'  en momenten van positieve
afleiding zou geven. Bovendien is het ook altijd goed lichamelijk bezig te zijn.
Opvallend genoeg krijg ik dan juist mijn beste inzichten bij het reilen en zeilen binnen
de vicieuze cirkel die nog steeds als prioriteit nummer één doorbroken moet worden.
Alleen zo/dan kan ik tot het vinden van meer en extra quality time komen.
Zolang ik daar nagenoeg geen effectieve winst kan boeken betekent de tuin voor
mij een nuttige, welkome, dit jaar helaas weer onmisbare, steun en bondgenoot.